இன்று தென் சூடான், நாளை தமிழீழம்

இரத்தம் சிந்தாமல், துன்பங்களை சந்திக்காமல் கிடைப்பது அல்ல விடுதலை. இப்பாரிய போராட்டங்களின் பின்னர் கிடைப்பதுவே உண்மையான விடுதலை. இழப்புக்களை சந்திக்காமல், இழப்புக்களின் வலியை உணராமல் விடுதலை பெறும் மக்கள் எத்தனை காலமாகினாலும் வாழ்வில் எந்தவித மாற்றத்தையும் காண முடியாது. இவர்கள் இருண்ட வாழ்க்கையையே நடத்திக் கொண்டிருப்பார்கள். பல போராட்டங்கள் செய்து விடுதலை பெறும் மக்கள், தாம் பட்ட துன்பங்கள் தமது எதிர்கால சந்ததிக்கு வந்துவிடக் கூடாதென்கிற நோக்குடன் துணிச்சலுடன் செயலாற்றி தம்மையும், தமது தேசத்தையும் உயர்த்துவதற்காக கடினமாக உழைப்பார்கள்.
இப்புதிய ஆண்டில் ஆபிரிக்க கண்டத்தில் உருவாகப்போகும் தென் சூடான் என்கிற புதியநாடு, விடுதலை வேண்டி நிற்கும் தேசங்களுக்கெல்லாம் புதுத்தென்பைக் கொடுத்து வரலாற்றில் நிலைபெற்றிருக்கப் போகின்றது. விடுதலைக்காக போராடிய தேசங்களின் வரிசையில் இன்று தென் சூடான் விடுதலை பெறுகிறது. நாளை விடுதலை பெறப்போகும் தேசங்களில் தமிழீழமே முன்னிடத்தில் உள்ளது.
பிரித்தானியர்களினதும் எகிப்தியர்களினதும் காலனித்துவ நாடாகவிருந்த சூடான், ஜனவரி 1, 1956-இல் விடுதலை பெற்றது. ஏறத்தாழ 43 மில்லியன் சனத்தொகையைக் கொண்ட நாடு. இதன் பரப்பளவு ஏறத்தாழ 2.5 மில்லியன் சதுர கிலோமீட்டர். தென் பகுதியில் கிறிஸ்தவர்களும், வட பகுதியில் முஸ்லிம்களும் வாழ்ந்து வருகின்றார்கள். இந்த இரண்டு தேசங்களும் இனரீதியாகவும், மதரீதியாகவும் தனித்துவமானவை. சூடானின் அடக்குமுறை அரசிற்கு எதிராக கிளர்ந்தெழுந்த தென் சூடானிய மக்கள், தமது தேசத்திற்கான விடுதலைக்காக சூடான் விடுதலைபெற்ற காலப்பகுதிகளிலிருந்தே ஆரம்பித்த போராட்டம் பல்வேறு கட்டங்களாக பயணித்து, பல்வேறு இராஜதந்திர நகர்வுகள் ஊடாக நகர்ந்து, பல்வேறு சதிவலைகளில் சிக்கியபோதும் எழுந்துநிமிர்ந்துநின்ற தென் சூடானிய தேசத்து மக்களின் விடுதலைக்கான போர், தற்போது அதன் உச்சத்தை தொட்டுள்ளது.
பதினேழு வருடங்கள் தொடர்ந்த முதலாம் கட்டப்போரும், அதனைத் தொடர்ந்த சமாதான உடன்படிக்கையும், அதன்பின்னர் 1983-இல் ஆரம்பித்த இறுதிப்போரும், அதன் தொடர்ச்சியாக வந்த ஒப்பந்தத்தின் பலனாக தற்போது சர்வசன வாக்கெடுப்பு ஒன்று நடத்துகின்ற நிலைக்கு இரண்டு தேசங்களும் இணங்கி அதிலும் வெற்றி கண்டார்கள். 1983-இல் ஆரம்பித்த உக்கிரமான போரில் குறைந்தது இரண்டு மில்லியன் மக்கள் கொல்லப்பட்டும் பல மில்லியன் கணக்கானோர் இடம்பெயர்ந்தும் உள்ளனர்.
பல ஆண்டுகால பகைமைக்கு பின்னர் வட சூடானை மையமாக கொண்ட மேலாதிக்கவாத அரசு தென் சூடானிய மக்களின் பிரிந்து செல்வதற்கான உரிமையை ஏற்றுக்கொண்டமை குறிப்பிடத்தக்கது. மேற்குலக அரசுகளின் முயற்சியால் தற்போதைய சூடானிய அரச அதிபர் ஓமர் அல்பசீர் போர்க்குற்றச்சாட்டுக்கள் சுமத்தப்பட்டு சர்வதேச நீதிமன்றத்தில் பிடியாணை வழங்கப்பட்டுள்ள நிலையிலுள்ளார் என்பதும் குறிப்பிடத்தக்கது.
ஈழத்தமிழரின் போராட்டத்திற்கும், தென் சூடானிய போராட்டத்திற்கும் பல இணக்கப்பாடுகளை காண முடியும். சிறிலங்கா சுதந்திரம் அடைந்த நாள் முதல் 1983 வரை தமிழ் தலைமைகள் பல போராட்டங்களை செய்தது. பல்லாயிரம் தமிழ் மக்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டார்கள். இவைகள் அனைத்தையும் எதிர்த்துப் போராடி, தமிழீழ சுதந்திர நாட்டை உருவாக்க பிறந்தது பல தமிழ்ப் போராளி அமைப்புக்கள். எப்படி தென் சூடானுக்கு அமெரிக்கா மற்றும் பிரித்தானியா ஆதரவாக இருந்ததோ, அதைப்போலவே தமிழீழ போராளிகளுக்கும் இந்தியா உதவிக்கரமாக இருந்தது.
எப்படி சூடான் மக்கள் விடுதலை இயக்கம் தென் சூடானின் விடுதலைக்காக 1983 ஆண்டில் ஆயுதப்போரை மேற்கொண்டதோ, அதைப்போலவேதான் விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பும் அதே ஆண்டில் தமிழீழ விடுதலைக்காக போரை ஆரம்பித்தார்கள். தற்போதைய சூடானிய அரச அதிபர் ஓமர் அல்பசீர் போர்க்குற்றச்சாட்டுக்கள் சுமத்தப்பட்டு சர்வதேச நீதிமன்றத்தில் பிடியாணை வழங்கப்பட்டுள்ள நிலையிலுள்ளாரோ, அதைப்போலவேதான் சிறிலங்காவின் ஜனாதிபதி மகிந்த ராசபக்சேவும் போர்க்குற்றம் புரிந்தவராக உலக நாடுகளினால் வர்ணிக்கப்படுகிறார்.
நம்பிக்கையே வாழ்க்கை
ஏறத்தாழ எட்டு மில்லியன் மக்கள் தொகை கொண்ட தென் சூடான் தேசத்தில், 4.5 மில்லியன் மக்கள் வாக்களிப்பு தகைமையை கொண்டிருக்கின்றார்கள். ஏறத்தாழ 619,000 சதுர கிலோமீட்டர் பரப்பளவைக் கொண்டதுடன், உகண்டா, கென்யா, எதியோப்பியா மற்றும் கொங்கோ நாடுகளுடன் எல்லைகளைக் கொண்டதுதான் தென் சூடான்.
ஈழத்தமிழர்களின் போராட்ட வரலாற்றுக்கும், தென் சூடானிய போராட்ட வரலாற்றுக்கும் பல ஒற்றுமைகள் உண்டு. இரு போராட்டங்களும் 1983-ஆம் ஆண்டிலேதான் ஆயுதப் போரின் மூலமேதான் தமது விடுதலையை வென்றெடுக்கலாம் என்கிற சிந்தனையுடன் ஆயுதப் போரை மேற்கொண்டனர். தென் சூடான் மக்களின் தன்னாட்சி உரிமையை ஏற்றுக்கொள்வதாக 1989-ஆம் ஆண்டு அப்போதைய சூடான் அதிபர் அறிவித்திருந்தார்.
ஆனால் அதே காலத்தில் ஏற்பட்ட இராணுவ சதிப்புரட்சியில் ஆட்சிப் பீடமேறிய இப்போதைய அரசு அதனை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது எனக்கூறி தொடர்ந்தும் போரில் ஈடுபட்டது. தொடர்ந்த போரும் அழிவுகளும் 2005-ஆம் ஆண்டு அமுலுக்குக் கொண்டுவரப்பட்ட சமாதான உடன்படிக்கை மூலம் ஓரளவுக்கு முடிவுக்கு கொண்டுவரப்பட்டன.
ஈழ விடுதலைப் போராளிகளும், சூடான் மக்கள் விடுதலை இயக்கம் போன்றே பல பேச்சுவார்த்தைகளை மேற்கொண்டார்கள். இவைகள் அனைத்தையும், சிங்கள அரசு ஏற்கவில்லை. நோர்வே அனுசரணையுடன் சூடான் அரசுக்கும் தென் சூடான் அமைப்பிற்கும் இடையில் 2002-ஆம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் ஒரு இடைக்கால ஒழுங்கு பற்றிய உடன்பாடு காணப்பட்டது. இந்த உடன்பாட்டின்படி தென் சூடான் தனது போரினால் பாதிக்கப்பட்ட இடங்களை புனரமைப்பதுடன், முக்கிய கட்டமைப்புடன் தென் சூடான் மக்களின் சுய நிர்ணைய உரிமையும் அங்கீகரிக்கப்பட்டது. அதாவது வடக்கு சூடானும் தெற்கு சூடானும் சேர்ந்து வாழ்வதா பிரிந்து செல்வதா என்ற உரிமையினையும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.
இதே நோர்வேதான் அதே 2002-ஆம் ஆண்டில் சிறிலங்கா அரசிற்கும், புலிகளுக்கும் இடையில் தனது நேரடி மத்தியஸ்தத்தின் கீழான சமாதான ஒப்பந்தத்தை செய்தது. விடுதலைப்புலிகளால் சமர்ப்பிக்கப்பட்ட இடைக்கால அரச திட்டத்தினை சிறிலங்கா அரசு ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. இதற்கு சர்வதேச நாடுகளின் குறிப்பாக, இணைத்தலைமை நாடுகளின் அசமந்த போக்கும் ஓர் காரணமாக இருந்தது. அத்துடன் இந்தியாவின் தலையீடும் காரணம் என பரவலாக கருதப்பட்டது. ஆனால், சூடானுடைய இடைக்கால திட்டத்தினை சர்வதேசம் பகிரங்கமாக ஏற்றுக்கொண்டு அதனை நடைமுறைப்படுத்துவதில் அமெரிக்காவும் நோர்வேயும் ஒற்றைக்காலில் நின்றனர். இதனால் வடக்கு சூடான் ஆட்சியாளருக்கு இடைக்கால சபையினை நடைமுறைப்படுத்துவதினைத் தவிர வேறு வழி இருக்கவில்லை.
சர்வதேசத்தின் ஒருங்கிணைந்த அழுத்தம் காரணமாக இடைக்கால நிர்வாகம் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது. உண்மையில் நடைமுறைப்படுத்தப்பட்டது என்பதனை விட நடைமுறையில் உள்ளதாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது என்றுதான் கூறவேண்டும். காரணம் வடக்கு சூடானிய ஆட்சியாளர்கள் தென் சூடானிற்கு ஒப்பந்தத்தில் கூறியது போல் எதுவும் செய்யவில்லை. புனர்வாழ்வும் செய்து கொடுக்கவில்லை, அபிவிருத்தியும் செய்யப்படவில்லை. மாறாக, தெற்கு சூடானியரின் எண்ணெயினை அகழ்ந்து சீனாவிற்கு கொடுத்தவண்ணம் இருந்தது.
எது என்னவாயினும், நோர்வே தலைமையில் மேற்கொண்ட பேச்சுவார்த்தையின் பிரகாரம் மக்களிடம் வாக்கெடுப்பு நடத்தி, வாக்களிக்க தகமையுடைய 4.5 மில்லியன் மக்களில் 60 விழுக்காட்டினர் தென் சூடான் பிரிந்து செல்வதை ஏற்று வாக்களித்தால்தான் விடுதலையை பெற முடியும் என்று ஒப்புக்கொண்டார்கள். அதன்படியே, ஜனவரி 9-ஆம் நாள் ஆரம்பமாகி நடைபெற்றுவந்த வாக்கெடுப்பு, ஜனவரி 15-ஆம் தேதி ஏழு நாட்களுக்கு தொடர்ச்சியாக நடைபெற்று வெற்றிகரமாக நிறைவடைந்தது. புலம்பெயர்ந்து வாழும் தென் சூடான் மக்களும் இவ்வாக்களிப்பில் பங்கு கொண்டார்கள். குறிப்பாக ஆஸ்திரேலியா, கனடா, எகிப்து, எதியோப்பியா, கென்யா, உகண்டா, பிரித்தானியா மற்றும் அமெரிக்கா போன்ற எட்டு நாடுகளிலிருந்து இத்தேர்தலில் அம்மக்கள் வாக்களித்தார்கள்.
வட சூடானின் பல அழுத்தங்களுக்கு மத்தியிலும், தென் சூடான் பிரிந்து செல்லுவதற்கு ஆதரவாக ஏறத்தாள 99 விழுக்காடு மக்கள் வாக்களித்துள்ளார்கள் என கூறினாலும், பிப்ரவரி 14, 2011 அன்றே அதிகாரபூர்வமாக அறிவிக்கப்படும். நடைமுறையிலுள்ள ஒப்பந்தப்படி ஆறுமாதங்களுக்கு பின்னர் அதாவது ஜூலை 9-ஆம் தேதியே தென் சூடான் சுதந்திர நாடாக அறிவிக்கப்பட முடியும். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் சிறப்புக் குழுவினரால் இந்த வாக்கெடுப்பு நடத்தப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
ஜூலை 9, 2011 முதல் ஐ.நா.வின் 193 ஆவது நாடாக தென் சூடானின் உலக அரங்கில் அதன் தேசியக்கொடி பறக்கவிடப்படும். இரண்டாம் உலக யுத்தத்தின் பின்னர் உருவாக்கப்பட்ட ஐக்கிய நாடுகள் சபையெனும் உலக அமைப்பில் 51 நாடுகளே உறுப்பு நாடுகளாக இணைக்கப்பட்டன. 1991-ஆம் ஆண்டிலிருந்து 1994-ஆம் ஆண்டுவரை 166 உறுப்பு நாடுகளை கொண்ட ஐ.நா., இக்காலப்பகுதியில் 184 நாடுகள் உறுப்பு நாடுகளாக இருந்தது குறிப்பாக 19 நாடுகள் குறித்த நான்கு வருடங்களுக்குள் இணைந்தன.
முன்னாள் சோவியத் ஒன்றியம் பிளவுபட்டு பல நாடுகள் உருவாகியதே, பல நாடுகள் உருவாகக் காரணமாக இருந்தது. மோண்ரிநீக்ரோ என்கிற நாடு 192 ஐநாவின் உறுப்பு நாடாக மே 21, 2006-இல் இணைக்கப்பட்டது. செர்பியாவிடம் இருந்து பிரிந்து தனிநாடாக பிரகடனப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்கிற போராட்டத்தின் விளைவே, மோண்ரிநீக்ரோ நாட்டு மக்களும் தேர்தல் மூலமாக தமது விருப்பை வெளிப்படுத்தி பிரிந்தார்கள். கிழக்கு தீமோரும் இந்தோனேசியாவின் அடக்கு முறைகளிலிருந்து விடுவிக்கப் போராடி, மே 20, 2002 விடுதலை பெற்றது.
தமிழீழ கட்டுமானத்தின் ஒத்திகை தென் சூடானில்
விடுதலைப்புலிகள் யாழ் குடாநாட்டை தமது கட்டுப்பாட்டின்கீழ் வைத்திருந்த வேளையில் பல கட்டுமானப் பணிகளை செய்திருந்தார்கள். எதிரியே மூக்கில் விரலைவைத்து ஏங்குமளவு பல கட்டுமானங்களை செய்திருந்தார்கள். இவைகள் அனைத்தையும் சிங்கள அடக்கு முறை அரச படையினர் அழித்தார்கள். தளம் மாறிச் சென்ற புலிப்படையினர், வன்னியை கைப்பற்றி தமது முழுக்கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்த வேளையில் தனி அரசையே நடைமுறையில் வைத்திருந்தார்கள்.
நீதித்துறை முதல் பல அரச அமைப்புக்களை நிர்மாணித்து, அவற்றை வெற்றிகரமாக நடைமுறையில் வைத்திருந்தார்கள். எந்தக்குற்றமும் இல்லையென்று சொல்லுமளவு சட்டம் ஒழுங்கு காக்கப்பட்டது தமிழீழ காவல்துறையினரால். இப்படியாக இருந்த விடுதலைப் புலிகளை பயங்கரவாதிகளாக முத்திரை குத்தப்பட்டு, ஏதோ பயங்கரவாதத்தை அடியோடு அழிப்பதாக கூறி படையெடுத்து பால்லாயிரம் பொதுமக்களைக் கொன்றும் பல்வேறு அட்டூழியங்களை செய்தது சிங்கள அரசு.
இறுதிப்புலி இருக்கும்வரை தமிழீழ லட்சியம் அழியாது என்று கூறினார் புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரன். இன்னுமொரு படிமேல் சென்று சொல்வதேயானால், இறுதித்தமிழன் இருக்கும்வரை தமிழீழம் அடையாமல் இருக்கப் போவதில்லை. அன்று புலிகளின் கட்டுமானத்தை அழித்ததாக பறை சாற்றினார்கள். ஆனால், இன்று புதிதாக உருவாகப் போகும் தென் சூடான் நாட்டிற்கு நாடுகடந்த தமிழீழ அரச பிரதிநிதிகளுக்கு அழைப்பு சூடான் மக்கள் விடுதலை இயக்கத்திடம் இருந்து கிடைக்கப்பெற்றுள்ளதாக நாடுகடந்த தமிழீழ அரசு தெரிவித்துள்ளது. தென் சூடானின் கட்டுமானப்பணிகளிலும் தமிழீழத்தை சேர்ந்த பொறியியலாளர்கள் ஈடுபடவுள்ளார்கள் எனவும் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. அவ்வழைப்பு தொடர்பாக நாடு கடந்த தமிழீழ அரசு வெளியிட்டுள்ள அறிக்கையில் தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளதாவது:
"தனிநாட்டுக்கான வாக்கெடுப்பு முடிவடைந்தவுடன் நாடுகடந்த தமிழீழ அரசாங்கத்தினை தென்சூடானுக்கு வருமாறு சூடான் மக்கள் விடுதலை இயக்கம் அழைப்பு விடுத்துள்ளது. கொண்டாட்டங்களில் பங்குகொள்ளவும் பொருத்தமான துறைகளில் தென்சூடானின் மேம்பாட்டுக்குத் தமிழர் தரப்பு வல்லுநர்களின் உதவி வழங்கல் பற்றி ஆராய்வதற்காகவும் நாடுகடந்த தமிழீழ அரசாங்கம் பிரதிநிதிகள் குழுவொன்றை அனுப்புகிறது. சூடான் மக்கள் விடுதலை இயக்கத்தின் விருந்தினர்களாக வருகைதரும் நாடுகடந்த தமிழீழ அரசாங்கப் பிரதிநிதிகள் குழுவினை சூடான் மக்கள் விடுதலை இயக்கத்தின் உயரதிகாரிகள் வரவேற்பார்கள். நாடுகடந்த தமிழீழ அரசாங்கப் பிரதிநிதிகள் ஏனைய நாடுகளின் தலைவர்களையும் அங்கு சந்திக்கவுள்ளார்கள்".
தமிழீழ வல்லுனர்களின் செயற்பாடு தென் சூடானில் இடம்பெற இருப்பதானது மிகவும் வரவேற்கத்தக்க நிகழ்வே. இப்படியான செயல்கள் மூலமாக நாளை மலர இருக்கும் தமிழீழ தேசத்தை கட்டியெழுப்ப இவ்வல்லுனர்களின் அனுபவமே போதும். அத்துடன், தென் சூடானும் தனது விசுவாசத்தை தமிழீழ தேசத்தின் மீதும் அதன் மக்கள் மீதும் காண்பித்து, ஒரு வருடம் அல்ல, பல்லாயிரம் வருடங்களாக உறவுகளைப் பேணுவதற்கு உறுதுணையாக இருக்கும். ஈழத்தில் இன்று அகலக்கால் பதித்து நிற்கும் சிங்கள அரக்கர்கள் தமிழீழத்தை சிதைக்க எத்தனை நிகழ்வுகளைச் செய்தாலும், தமிழீழ வேங்கைகள் உலக அரங்கிலேயே அகலக் கால் பதித்து வேலைகளை செய்கிறார்கள்.
சூடான் நாட்டின் ஐந்தில் நான்கு பகுதி எண்ணெய் வளம் தென் சூடானிலேயே இருப்பதுடன், கடல் வளம் உள்ள நாடாகவே தென் சூடான் உள்ளது. செங்கடல், சுயெஸ் கால்வாய், இந்து மா கடல் என்பவற்றின் ஊடாக அமைந்துள்ள கேந்திர முக்கியத்துவம் வாய்ந்த கடற்பாதைகளின் பாதுகாப்பிற்கும் அதை ஒட்டிய வேறு அலுவல்களுக்கும் சூடானின் புவியியல் அமைவிடம் இன்றியமையாதது. இவைகளைக் குறிவைத்தே அமெரிக்கா மற்றும் அதன் தோழமை நாடுகள் தென் சூடானின் விடுதலைக்கு ஆதரவாக இணைந்தார்கள் போலும். எது என்னவாக இருந்தாலும், மேற்கத்தைய நாடுகளின் செயல்களினால் ஆத்திரமடைந்த சூடானிய இஸ்லாமிய அரசு (இப்போ வடக்கு சூடான்) தென் சூடானின் எண்ணெய் வளத்தை பயன்படுத்தி மேற்குலகத்திற்கு எதிராக சீனாவை பயன்படுத்த திட்டமிட்டு அதன்படி செய்தது.
உண்மையில் ராசபக்சேவும் இதே பாணியினைத்தான் தனது ஆட்சியில் கையாண்டு வருகின்றார். ஆனால் ராசபக்சே எண்ணெய்யினை காட்டி சீனாவை வைத்திருக்கவில்லை மாறாக கடற்பிராந்திய போக்குவரத்தினை வைத்தே தனது காய்களை நகர்த்துகின்றார்.
விடுதலைக்கான போராட்டங்களை செய்துவரும் ஈழ, செச்சினிய, பாலஸ்தினிய, குர்திஷ் மற்றும் காஷ்மீரிய தேசங்களும் வெகு சீக்கிரத்தில் விடுதலையை எப்படி தென் சூடான் இன்று பெற்றதோ அதைப்போலவே இத்தேசங்களும் வெற்றிகரமாக விடுதலையை வென்றெடுப்பார்கள்.
விடுதலைக்காக போராடி வரும் தேசங்களின் வரிசையில் அடுத்து தமிழீழத் தேசமே பிறப்பெடுக்கும். இதனை வென்றெடுக்க வேகமாக்க வேண்டிய பொறுப்பு ஈழத்தில் வதியும் மக்களிடம் மட்டுமல்லாமல் உலகம் முழுவதும் சிதறிக்கிடக்கும் அனைத்து தமிழர்களின் கைகளிலேயுமே தங்கியுள்ளது.
நடந்த சம்பவங்களை மனதில் நிறுத்தி, பட்ட துன்பங்களை படிக்கல்லாக மாற்றி தமிழீழத்தை கட்டியெழுப்பி, அதனை பிரசுரிப்பதுவே அனைத்து தமிழர்களின் தலையாய பணி.
தமிழர்களின் தாகம்! தமிழீழத் தாயகம்!

2011 மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பு - காத்திருக்கும் அபாயம்?

உலகில் மேற்கொள்ளப்படும் இத்தகைய பணிகளில் மிகப்பெரும் பணி என்று 2011ம் ஆண்டு இந்திய மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பு பணி வர்ணிக்கப்படுகின்றது. இது வளர்ச்சிப் பணிகளை திட்டமிடுவதற்கும், செயல்படுத்துவதற்கும் பயன்படும் என்று பிரதமர் மன்மோகன்சிங் கூறியுள்ளார். ஏற்கனவே தெரிந்துள்ள விவரங்களை வைத்து இவர்கள் என்ன பெரிதாகக் கிழித்து விட்டார்கள் என்கின்ற கேள்வி ஒரு பக்கம் எழுகின்றது. வறுமை, வேலையின்மை, விலைவாசி உயர்வு, பட்டினிச் சாவுகள், விவசாயிகள் தற்கொலை, அடிப்படை வசதிகளின்மை, குடிநீர்ப் பற்றாக்குறை என்று இன்மைகளின் பட்டியலும் உலகிலேயே மிகப் பெரியதாக இருக்கலாம்.
இதையெல்லாம் களைவதற்கு இவர்கள் இத்தனை நாட்களாக உருப்படியாக எதையும் செய்யாதது மட்டுமில்லை, இப்பிரச்சனைகளை மேலும் தீவிரமாக்கும் வழியில்தான் செயல்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். இது பற்றி ஏற்கனவே நிறைய எழுதியாகிவிட்டது, இன்னும் எழுதப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றது. இப்போது விஷயம் என்னவெனில், இந்த முறை மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பு நடத்தப்படும் முறையே, இப்பிரச்சனைகளுக்கு எதிராக எழுந்து வரும் மக்கள் போராட்டங்களை ஒடுக்குவதற்குத்தானோ என்பதுதான்.
இதற்கு முன்னர் கணக்கெடுப்பு நடந்தபோது கேட்கப்பட்ட கேள்விகளுடன் இப்போது கூடுதலாக பல கேள்விகள் கேட்கப்பட உள்ளன. பெயர், பெற்றோர் பெயர், பிறந்த தேதி, பாலினம், கல்வி, விலாசம், திருமணமாகிவிட்டதா இல்லையா, ஆகியிருந்தால் துணையின் பெயர் போன்றவை மட்டுமின்றி புகைப்படம் கேட்கப்படும். இரு கட்டை விரல்களின் ரேகைகள் மட்டுமின்றி, எஞ்சியுள்ள எட்டு விரல்களின் ரேகைகளும் பதிவு செய்யப்படும். (பின்னாளில் மரபணு விவரத்தைப் பதிவு செய்யும் ஆலோசனையும் உள்ளது. மரபணு வங்கி அமைக்கப் போகிறார்களாம்.) இது ஒவ்வொரு தனிநபருக்கும் பிரத்யேகமான அடையாள அட்டை, அடையாள எண் போன்றவை வழங்குவதற்காக என்று கூறப்படுகின்றது. ஆகா, இது நல்லதுதானே என்று பலர் எண்ணிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள். அங்குதான் இருக்கின்றது விஷயமே.
ஒரு உதாரணத்திற்கு விலைவாசி உயர்வை எதிர்த்து நீங்கள் போராட்டம் நடத்துகிறீர்கள் என்று வைத்துக் கொள்ளுங்கள். போராட்டத்தில் நீங்கள் கைது செய்யப்படலாம். உங்களது அடையாள அட்டையை காவல்துறையினர் கேட்பார்கள். (அட்டை இல்லை என்றால் உங்கள் கதை அங்கேயே முடிந்தது. சிறைதான்). அட்டையைக் கொடுத்தால் அதைப் பதிவு செய்து வைத்துக் கொள்வார்கள். அடுத்தப் போராட்டத்திற்கு முன், தேவை என்றால் முன்னெச்சரிக்கை கைது செய்வார்கள். தொடர்ந்து போராட்டம் நடத்துகிறவராக இருந்தால் மொத்தமாக சிறையில் அடைக்கவோ அல்லது வேறு வழிகளில் கட்டுக்குள் வைத்திருக்கவோ இப்போது சேகரிக்கப்படும் விபரங்கள் எல்லாம் பயன்படும்.
தேசிய நுண்ணறிவுத் தொகுப்பு (National Intelligence Grid) என்கின்ற ஏற்பாட்டின் பின்னணியில் இது மேற்கொள்ளப்படுகின்றது என்பதைக் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். மக்கள் தலைவர்கள், மக்கள் தொண்டர்கள் குறித்த தனிப்பட்ட விவரங்களை இதுநாள் வரையிலும் ரகசியமாக கண்காணித்துத் திரட்டும் வேலையை உளவுத்துறை போலீசார் செய்து வருகின்றனர். இந்த மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பின் மூலம் பகிரங்கமாகச் செய்யப் போகின்றார்கள்.
இந்தக் கணக்கெடுப்பு 1948ம் ஆண்டு சென்சஸ் சட்டப்படி மேற்கொள்ளப்படவில்லை. வழக்கமாக அப்படித்தான் செய்யப்படும். ஆனால், 1955ம் ஆண்டு குடியுரிமைச் சட்டம், 2003ம் ஆண்டு குடியுரிமை விதிகள் (குடிமக்களைப் பதிவு செய்தல் மற்றும் தேசிய அடையாள அட்டை வழங்குதல்) சட்டத்தின் கீழ் மேற்கொள்ளப்படுகின்றது. அதில் என்ன பிரச்சனை? ஏனெனில், சென்சஸ் சட்டத்தில் தனிமனித அந்தரங்கம் பற்றிய ஒரு விதி தெளிவாக இருக்கின்றது. குடியுரிமைச் சட்டத்தில் அந்த விதியைக் காணவில்லை என்பது மட்டுமின்றி, தகவல்களை "பிரத்யேக அடையாளம் காணும் திட்ட அமைப்பிடம்" வழங்குவது நோக்கங்களில் ஒன்றாகத் தெளிவாகக் குறிப்பிடப்பட்டிருக்கின்றது. இரண்டு நடைமுறைகளுக்கும் இடையிலான மிக முக்கியமான வேறுபாடு இதுவாகும். எடுத்துக் காட்டாக, நாம் மக்கள் தொகைக் கணக்கெடுப்பு முகமைக்கு அளிக்கும் தகவல்கள் "ஆய்வுக்கு உட்படுத்தக் கூடியதோ அல்லது ஒரு சாட்சியமாக (நீதிமன்றத்தில்) ஏற்றுக் கொள்ளத்தக்கதோ அல்ல என்று சென்சஸ் சட்டத்தின் 15 வது பிரிவு திட்டவட்டமாகக் கூறுகின்றது. மக்கள் தொகை பற்றிய ஒரு சித்திரத்தை அரசு பெறுவதற்குத் தேவையான தகவல்களைப் பெறுவதற்கு சென்சஸ் சட்டம் உதவுகின்றது. தனிமனித சித்திரத்தைப் பெறுவதற்காக அல்ல". (உஷா ராமநாதன், தி ஹிந்து, 5.4.10).
ஆனால், இத்தகைய சட்டங்களின்படிதான் இந்த கணக்கெடுப்பு நடத்தப்படுகின்றது என்பது எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? வங்கியில் கணக்கு துவங்க வேண்டும் என்றாலும், ரயிலில் டிக்கெட் முன்பதிவு செய்ய வேண்டும் என்றாலும், கடவுச் சீட்டு பெற வேண்டும் என்றாலும், இன்னும் இது போன்ற பற்பல வேலைகளுக்கு சம்பந்தப்பட்ட அலுவலகங்களுக்குச் சென்றால் அந்த புரூப் இருக்கிறதா, இந்த புரூப் இருக்கிறதா என்று கேட்கிறார்கள். இந்த ஒரு அட்டை அந்த எல்லாப் பிரச்சனையையும் தீர்த்துவிடும் என்று சிலர் வரவேற்கிறார்கள். மக்களின் பிரச்சனையை தீர்ப்பதற்காக அரசு இதைச் செய்யவில்லை. மக்களால் தனக்கு பிரச்சனை இல்லாமல் பார்த்துக் கொள்ளவே இதை, இப்படிச் செய்கின்றது.
மேலும், கணக்கெடுப்பின்போது குடும்பத்தில் உள்ள அனைவரும் பதிவு செய்யப்படுவதை குடும்பத் தலைவர் உறுதி செய்ய வேண்டும். இல்லை என்றால் அவருக்கு அபராதம் விதிக்கப்படும். கொடுக்கப்படும் விபரங்களில் பின்னாளில் ஏதேனும் மாற்றங்கள் ஏற்பட்டால் அதை உடனடியாகத் தெரிவிக்க வேண்டும். பெண்ணுக்கு திருமணம் ஆகிச் சென்று விட்டால், மகனுக்குத் திருமணம் ஆகி மருமகள் வந்துவிட்டால், பார்த்துக் கொண்டிருந்த வேலையை விட்டு வேறு வேலைக்கு யாரேனும் போனால், வெளியூருக்கு படிக்கவோ, வேலைக்கோ சென்றுவிட்டால், இப்படியான மாற்றங்கள் ஏதும் ஏற்பட்டால் தெரிவிக்க வேண்டும். குடும்பத் தலைவரை கிட்டத்தட்ட போலீஸ் இன்பார்மர் ஆக்குகின்றன 2003 ம் ஆண்டு குடியுரிமை விதிகள் என்கிறார் உஷா ராமநாதன்.
மத்திய உள்துறை அமைச்சகத்தின் திட்டம் நிறைவேறினால் ரா, நுண்ணறிவுப் பிரிவு, அமலாக்கப் பிரிவு, தேசிய புலனாய்வுத் துறை, மத்தியப் புலனாய்வுத் துறை, போதை மருந்துத் தடுப்புப் பிரிவு உள்ளிட்ட 11 பாதுகாப்பு மற்றும் புலனாய்வு நிறுவனங்களுக்குத் தேவைப்பட்டால் ஏற்கனவே திரட்டப்பட்டுள்ள 23 வகையான தரவுகளை சம்பந்தப்பட்ட துறையினர் அளிக்க வேண்டியிருக்கும். அல்லது அந்நிறுவனங்களே எடுத்துக் கொள்ள முடியும். ரயில் மற்றும் விமானப் பயண விவரங்கள், வருமானவரி விவரங்கள், தொலைபேசி அழைப்புகள், வங்கிக் கணக்கு விவரங்கள், கடன் அட்டை பரிவர்த்தனைகள், விசா மற்றும் குடியேற்ற ஆவணங்கள், சொத்து ஆவணங்கள், ஓட்டுநர் உரிம ஆவணங்கள் ஆகியவை அவற்றில் அடங்கும். அதாவது, கிட்டத்தட்ட தனிமனித அந்தரங்கம் என்பதே இருக்காது. தனிமனித சுதந்திரம் என்பதும் அதனால் இருக்கவே இருக்காது. தனிமனித சுதந்திரம் பற்றி வாய்கிழியப் பேசும் முதலாளித்துவ அரசுதான் இந்த வேலையைச் செய்கின்றது. எந்த ஜனநாயகத்தின் பெயரால் முதலாளிகள் ஆண்டுகொண்டிருக்கிறார்களோ அந்த ஜனநாயகத்தையே குழி தோண்டிப் புதைக்கிறார்கள்.
"தன்னுடைய ரகசியப் புலனாய்வு சாதனம் சதித்திட்டத்திற்கான வாகனமாகவோ அல்லது பாரம்பரியமான ஜனநாயக சுயாட்சி உரிமைகளை நசுக்கும் கருவியாகவோ ஆகாமல் இருப்பதை எப்படி ஒரு ஜனநாயகம் உறுதி செய்யப் போகின்றது?" என்ற கேள்வியை எழுப்பி அதற்குப் பதிலும் கூறியிருக்கிறார் குடியரசுத் துணைத்தலைவர் ஹமீத் அன்சாரி. புலனாய்வு அமைப்புகள் பாராளுமன்றத்திற்குப் பதில் சொல்ல வேண்டியவையாகவும், பாராளுமன்றத்தின் கண்காணிப்பிற்கு உட்பட்டவையாகவும் இருக்க வேண்டும் என்பது அவரது ஆலோசனை. ஆனால் இதற்கு அந்த அமைப்புகள் எதிர்ப்பு தெரிவிக்கின்றன. அரசாங்கமும் அந்த எதிர்ப்பை ஏற்றுக் கொள்கின்றது. முதலாளித்துவ எதிர்க்கட்சிகளும் இதைக் கண்டு கொள்ளவில்லை.
மக்களுக்கும், மக்கள் பிரதிநிதிகளுக்கும் பதில் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லாத, ஆனால் மக்களைக் கட்டுப்படுத்தும் அதிகாரமுள்ள அமைப்புகள் இருப்பது, அந்த அதிகாரம் துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படுவதற்கான வாய்ப்புகளை அதிகரிக்கின்றது. இன்று ஆட்சியில் இருக்கும் காங்கிரஸ் நாளை எதிர்க்கட்சியாக ஆகலாம். புதிதாக ஆட்சிக்கு வருகின்றவர்கள் ஏற்கனவே திரட்டி வைக்கப்பட்டிருக்கும் இந்தத் தரவுகளை எதிர்க்கட்சிகளைப் பழிவாங்கப் பயன்படுத்தக் கூடும் என்று இது தொடர்பாக பிரதமர் கூட்டிய ஆலோசனைக் கூட்டத்தில் கருத்து தெரிவிக்கப்பட்டுள்ளது. எந்த தீர்மானமும் இன்றி அந்தக் கூட்டம் முடிந்திருக்கின்றது. கலந்தாலோசனைகள் தொடரும் என்று அறிவித்திருக்கின்றார்கள். கட்சிகள் ஒன்றையொன்று பழிவாக இதைப் பயன்படுத்தும் என்கின்ற ஆபத்தை விட, ஆட்சிகள் எதிர்ப்புக் குரலெழுப்பும் மக்களை அடக்கி ஒடுக்கவே இதை அதிகம் பயன்படுத்தும் என்பதில் சந்தேகம் தேவையில்லை.
மேலும், இப்படி அதிகாரங்களை மேலும் மேலும் தேர்ந்தெடுக்கப்படாத அமைப்புகளிடம் அளிக்கும் போக்கு உலகமய அரசியலின் முக்கியமான பண்பாகும்.
"....இவை கட்டுப்படுத்தப்பட்ட ஜனநாயகங்கள். அவற்றில் கட்டுப்படுத்துபவர்கள் எந்த ஜனநாயக அமைப்பு முறைக்கும் கட்டுப்பட்டவர்கள் அல்ல".
"பிறரின் மேற்பார்வையில் நடப்பவை, வரம்பிற்கு உட்பட்டவை, கட்டுப்படுத்தப்பட்டவை அல்லது குறைவான தீவிரம் கொண்டவை என்று இந்த ஜனநாயக ஆட்சிகள் பல்வேறு அறிஞர்களால் அழைக்கப்படுகின்றன. இவற்றில் அதிகாரம் நிலையான, தேந்தெடுக்கப்படாத அமைப்புகளிடம் குவிக்கப்படுகின்றது. இவை தேர்தல்களினால் ஏற்படும் மாற்றங்களினால் பாதிக்கப்படுவதில்லை" (மார்த்தா ஹர்னேக்கர், வெளிவரவிருக்கும் "புதிய பாதையில் இடதுசாரிகள்" என்ற நூலில் இருந்து).
ஏழைகள்- பரம்பரை ஏழைகள் (இனியும் பொறுக்க முடியாதவர்கள்), உலகமயம் உண்டாக்கிய ஏழைகள் (இவர்கள் சமீபத்தில் ஏழைகளாக்கப்பட்டவர்கள் என்பதால், கலாச்சாரம் "செல்வம்" வழங்கியபோதும் பொருளாதாரம் "ஏழ்மையை" வழங்கியதால் அதை எதிர்க்க வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டவர்கள்) விஷயத்தில் இந்தச் சட்டங்கள், விதிமுறைகள் என்ன செய்யும்?
பெரும்பாலும் வாழ்வின் விளிம்பிலும், சட்டப்படியான நிலையின் விளிம்பிலும் வாழும் ஏழைகளுக்கு இது குற்றமிழைக்கும் குணம் உள்ளுறையாகப் பொதிந்துள்ளவர்கள் என்கின்ற அடையாளத்தை அளிக்கும். வெளிப்படையான வறுமையை அபாயத்தின் குறியீடாகக் கருதும் நீதிஅமைப்பு நிலவும் நாட்டில் இதுதான் நடக்கும். (இது ஒன்றும் மிகைப்படுத்தப்பட்ட கூற்று அல்ல. பிச்சைக்காரர்கள் குறித்த சட்டங்களைப் படித்துப் பாருங்கள். ஒரு நில ஆக்கிரமிப்பாளருக்கு மறுகுடியமர்த்துதல் என்கின்ற பெயரில் நிலம் வழங்குவது என்பது பிக்பாக்கெட்காரனுக்கு சன்மானம் வழங்குவது போலத்தான் என்று சில நீதிமன்றங்களின் தீர்ப்பில் இந்த அணுகுமுறை பிரதிபலிக்கப்பட்டுள்ளது. ஆக்கிரமிப்பாளர் என்கின்ற சொல்லை வேறு வழியின்றி பயன்படுத்துகின்றோம். நீதிமன்றம் சேரி வாழ் மக்களை மனதில் வைத்துத்தான் அப்படிக் கூறியுள்ளது என்பது தெளிவு. வர்க்க ஏற்றதாழ்வுகளை, அதாவது இவ்விடத்தில் பொருளாதார ஏற்றதாழ்வுகளை கணக்கில் கொள்ளாமல்தான் நீதிமன்றங்கள் அப்படிக் கூறியுள்ளன. வீடற்ற ஏழைகள் கிடைக்கும் இடத்தில் குடிசை போடுவதும், ரியல் எஸ்டேட் முதலைகள் அரசு புறம்போக்கு நிலங்களையும், மற்றவர்க்கு உரிய இடத்தை அடித்துப் பிடுங்குவதும் ஒன்றா என்ன?).
பணக்காரர்கள் எப்போதும் ஏழைகளைக் கண்டு பயப்படத்தான் செய்வார்கள். குற்றமுள்ள நெஞ்சு குறுகுறுக்கத்தானே செய்யும்.
"பிறநாடுகளுடனான ஒப்புநோக்கில் அரசு இறையாண்மை உள்ளது. ஆனால், ஒரு நாட்டிற்குள் அரசைவிட மக்களே இறையாண்மை உள்ளவர்கள்" (உஷா ராமநாதன் கட்டுரை).
மக்களின் இறையாண்மையை கேள்விக்குள்ளாக்கும் பிரத்யேக அடையாள எண் திட்டம் தேவையா என்ன?
நன்றி: கீற்று

அழியப் போகும் மொழிகளின் பட்டியலில் தமிழ்?!

 
                                                                                                                           சமீபத்தில் அமெரிக்காவின் அலாஸ்கா மாநிலத்தில் "மரியா ஸ்மித் ஜோனெஸ்" என்ற பெண்மணி இறந்து விட்டார். ஒன்பது பிள்ளைகளுக்கு தாயான இவர் இறக்கும் போது இவருடைய வயது 89. இவருடைய இறப்பு பலருக்கு துயரத்தை கொடுத்துள்ளது. அவருடைய இழப்பை யாராலுமே ஈடு செய்ய முடியாது என்று சொல்கிறார்கள். பழங்குடி இனத்தை சேர்ந்த மரியா ஸ்மித் அலாஸ்காவில் வாழும் பழங்குடி மக்களின் உரிமைக்காக பல போராட்டங்களை மேற்கொண்டவர்.  

ஆனால் அவருடைய இறப்பு யாராலும் ஈடு செய்ய முடியாததாக பார்க்கப்படுவதற்கு காரணம் அது இல்லை. உண்மையான காரணம், மரியா ஸ்மித் போகும் போது ஒரு மொழியையும் தன்னுடனே சேர்த்துக் கொண்டு போய் விட்டார். ஆம், அலாஸ்காவின் பழங்குடி மக்களின் மொழிகளில் ஒன்றான "ஏயக்" என்கின்ற மொழியை பேசத் தெரிந்த உலகின் கடைசி மனிதராக அவர் மட்டும்தான் இருந்தார். அவர் இறந்ததன் பிறகு இன்றைக்கு உலகில் யாருக்குமே அந்த மொழியை பேசத் தெரியாது.
அவர் இறந்த தினத்தோடு உலகில் உள்ள பல மொழிகளில் ஒரு மொழி அழிந்து விட்டது. மரியா ஸ்மித்திற்கு ஒன்பது பிள்ளைகள் இருந்தும், யாருமே "ஏயக்" மொழியை கற்பதற்கு ஆர்வம் காட்டவில்லை. எல்லோரைப் போன்று அவர்களும் ஆங்கிலம் கற்பதும், பேசுவதும்தான் நாகரீகமானதும், தேவையானதும் என்ற கருத்தோடு இருந்து விட்டார்கள். "ஏயக்" மொழியைப் பேசும் கடைசி மனிதராக தான்தான் இருக்கப் போகின்றேன் என்ற விடயம் மரியா ஸ்மித்திற்கு அன்றைக்கு தெரிந்திருந்ததா என்பதும் தெரியவில்லை.
"ஏயக்" மொழி பேசத் தெரிந்த மரியா ஸ்மித்தின் ஒரு சகோதரி 1993இலேயே இறந்து விட்டார். அதன் பிறகு மரியா ஸ்மித்தோடு "ஏயக்" மொழியில் உரையாடுவதற்கு யாருமே இருக்கவில்லை. "ஏயக்" மொழி அழிந்து விடக் கூடாது என்பதற்கு மரியா ஸ்மித் சில நடவடிக்கைகளை மேற்கொண்டார். ஒரு மொழியியல் வல்லுனரின் உதவியோடு "ஏயக்" மொழிக்கான அகராதியையும், இலக்கண நூலையும் தயாரித்தார். இனிமேல் யாராவது இந்த நூல்களின் உதவியோடு ஏயக் மொழியை கற்றுப் பேசினால் மட்டும்தான், அந்த மொழி மீண்டும் உயிர் பெறும்.
ஏயக் மொழிக்கு மட்டும்தான் இந்த நிலைமை என்று இல்லை. உலகின் பெரும்பாலான மொழிகளின் நிலைமை இதுதான். இரண்டு வாரத்திற்கு ஒரு முறை உலகின் ஏதோ ஒரு மூலையில் ஒரு மொழி அழிவதாக மொழியியல் வல்லுனர்கள் தெரிவிக்கின்றார்கள். மரியா ஸ்மித் வாழ்ந்த அலாஸ்காவில் பேசப்படுகின்ற மொழிகளில் மேலும் 20 மொழிகள் விரைவில் அழிந்து விடும் நிலையில் இருக்கின்றன. உலகம் எங்கும் மொழிகள் அழிந்து வரும் வேகம் அதிகரிக்கின்றதே தவிர குறையவில்லை. ஒரு மொழி அழிகின்ற பொழுது ஒரு இனத்தின் பண்பாடு அழிகிறது. இன்னும் சொல்வது என்றால் ஒரு இனமே அழிகிறது. அழிகின்ற மொழிகளில் பெரும்பாலானவை பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட மிகப் பழமையான மொழிகள். அந்த மொழிகளுக்குள் மனித குலத்தின் வரலாற்றின் பெரும் பகுதி புதைந்து கிடக்கின்றது. மொழிகளோடு மனித குலத்தின் வரலாற்று உண்மைகளும் அழிந்து போகின்றன. இன்றைக்கு உலகிலே வாழுகின்ற அறுநூறு கோடி மக்களும் மொத்தம் ஆறாயிரம் மொழிகளைப் பேசுகின்றார்கள். நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு இந்த ஆறாயிரம் மொழிகளிலே அறுநூறு மொழிகள் மட்டுமே மிஞ்சியிருக்கும். மிச்சம் ஐந்தாயிரத்து ஐந்நூறு மொழிகளும் அழிந்து விடும். இது மொழியியல் வல்லுனர்களின் தீவிரமான ஒரு எச்சரிக்கை. இன்றைக்கு பேசப்படுகின்ற ஆறாயிரம் மொழிகளில் மூவாயிரம் மொழிகளை ஆயிரத்திற்கும் குறைவானவர்களே பேசுகின்றார்கள். ஏறக்குறைய ஆயிரத்து ஐந்நூறு மொழிகளை நூறு பேர் வரையிலானவர்களே பேசுகிறார்கள். ஐந்நூறு மொழிகளை வெறும் பத்துப் பேர்தான் பேசுகிறார்கள்.
ஒரு மொழி நிலைத்து நிற்பதற்கு ஆகக் குறைந்தது ஒரு இலட்சம் பேராவது அந்த மொழியை பேச வேண்டும் என்பது மொழியியல் வல்லுனர்களின் கருத்து. அந்த வகையில் தமிழ் மொழி தற்போதைக்கு அழியாது என்று நம்பலாம். உலகில் மிக அதிகமானவர்களால் பேசப்படுகின்ற இருபது மொழிகளின் பட்டியலில் தமிழும் இருக்கின்றது. கல்வெட்டில் இருந்து கணினி வரை தமிழ் மொழி பரந்து நிற்கின்றது. ஆனால் ஒரு மொழி அழிவதற்கு தேவையான அனைத்துக் காரணங்களையும் தமிழ் மொழியும் கொண்டுதான் இருக்கின்றது என்பது இதிலே ஒரு அபாயகரமான செய்தி. ஒரு மொழி அழிவதற்கான முக்கிய காரணங்களாக சில விடயங்கள் சுட்டிக் காட்டப்படுகின்றன. மொழிக்குள் மற்றைய மொழிகளின் ஊடுருவலும் ஆதிக்கமும், வட்டாரப் பேச்சு வழக்குகள் தனி மொழிகளாக கிளர்வது, இளந்தலைமுறை மொழியை கற்கவும் பேசவும் ஆர்வம் அற்று இருப்பது போன்றவை ஒரு மொழி அழிவதற்கு முக்கிய காரணங்கள். வேற்று மொழிகளின் ஊடுருவல் தமிழுக்குள் மித மிஞ்சிப் போய் கிடக்கின்றது
எத்தனையோ சொற்களை, அவைகள் தமிழ் சொற்களா இல்லையா என்பதை அறிவதே மிகக் கடினமாக இருக்கின்றது. அதே போன்று பல துறைகளில் ஆங்கிலம் போன்ற மொழிகளின் ஆதிக்கம் இருக்கின்றது. வட்டாரப் பேச்சு வழக்கு மொழிகளாக இருந்தவை தனி மொழிகளாக பிரிந்து போனதையும் தமிழ் மொழி சந்தித்திருக்கின்றது. இன்றைக்கு தமிழ் கொண்டிருக்கும் நூற்றுக் கணக்கான வட்டார மொழிகள் நாளை தனி மொழிகளாக மாறி விடாது என்று உறுதியாக நம்புவதற்கு போதுமான காரணங்கள் இல்லை. "பொதுவான தமிழ்" இன்றைக்கு எழுத்தில் மட்டும்தான் இருக்கின்றது. ஆனால் "வட்டார மொழி இலக்கியங்கள்" என்ற பெயரில் வருகின்ற அதிகரித்த படைப்புக்கள் இதற்கும் முடிவு கட்டி விடுமோ என்ற அச்சத்தைக் கொடுக்கின்றது. தமிழ் நாட்டின் சென்னை போன்ற பெரு நகரங்களிலும், புலம் பெயர்ந்த நாடுகளிலும் வாழும் இளந்தலைமுறை தமிழை எவ்வளவு தூரம் பேசுவதற்கும், கற்பதற்கும் ஆர்வம் காட்டுகிறார்கள் என்பது அனைவரும் அறிந்த ஒன்றுதான்.
இன்றைக்கும் தமிழ் மொழி உயிரோடு இருப்பதன் ஒரே ஒரு காரணம், தமிழை பேசுபவர்கள் ஆறு கோடிக்கும் மேற்பட்டவர்களாக இருப்பதுதான். ஐக்கிய நாடுகள் சபையின் அறிக்கை ஒன்றில் முப்பது ஆண்டுகளில் அழியப் போகின்ற மொழிகளில் ஒன்றாக தமிழும் இருப்பதாக செய்தி ஒன்று சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஊடகங்களில் வெளிவந்து பரபரப்பை ஏற்படுத்தியது. ஆனால் முப்பது ஆண்டுகளில் எல்லாம் தமிழ் அழிந்து விடாது. முப்பது ஆண்டுகள் என்பது மிகைப்படுத்தப்பட்ட ஒன்று. அதே வேளை நீண்ட காலத்திற்கு நாம் இப்படி இறுமாப்போடு இருக்க முடியாது. பேசுபவர்களின் எண்ணிக்கையில் மட்டும் ஒரு மொழியின் இருப்பு தங்கியிருக்க முடியாது. எண்ணிக்கையும் மாறுபடக் கூடிய ஒன்றுதான். மொழி அழிவதற்கு தேவையான மற்றைய காரணிகளும் தமிழில் இருக்கின்றன. ஆகவே தமிழ் மொழி நீடித்து நிலைக்க வேண்டும் என்ற சிந்தனை ஒவ்வொரு தமிழரின் நெஞ்சிலும் இருந்தால் மட்டும்தான், தமிழ் மொழி நீண்ட காலத்திற்கும் நிலைக்கும். இல்லையென்றால் "அழிந்து போன மொழிகளின் பட்டியலில்" தமிழ் இடம் பெறுவது தவிர்க்க முடியாததாகி விடும். மரியா ஸ்மித் ஜோனஸின் உடலோடு "ஏயக்" மொழியும் புதைக்கப்பட்டுவிட்ட இந்த நாளில் தமிழர்களைப் பார்த்து சொல்லக் கூடிய செய்தி இதுதான்.
தமிழரோடு தமிழில் பேசுவோம்...
தமிழன் என்று சொல்வோம்....
தலை நிமிர்ந்து நிற்போம்.....
"தமிழன் இல்லாத நாடில்லை
தமிழனுக்கென்று ஒரு நாடில்லை..."

தமிழர்களின் வீரத்தை பறைசாற்றும் பாரம்பரியமிக்க ஜல்லிக்கட்டு!

இயற்கை இன்னல்கள் பலவற்றையும் தாங்கிக் கொண்டு ஆண்டு முழுவதும் வயல்களில் உழைக்கும் உழவனின் பெருமையையும், விவசாயத்தின் மகத்துவத்தையும் உலகிற்கு பறை சாற்றும் மகத்தான திருநாள் தை பொங்கல் தினம் ஒன்றுதான் என்றால் அது மிகையாகாது.
ஒவ்வொரு விவசாயக் குடிமகனும் தங்கள் நிலங்களில் விளைந்த நெல், மஞ்சள், கரும்பு போன்றவற்றுடன் சர்க்கரை பொங்கல் படையல் வைத்து, மாவிலை தோரணம் கட்டி இயற்கையையும், சூரியனையும் வழிபடும் தமிழர் திருநாள் தை பொங்கல். தை பொங்கல் விழா தமிழர்களின் கலாச்சாரத்தை வெளிப்படுத்தும் அதே வேளையில், தமிழரின் வீரத்தை உலகிற்கே வெளிச்சம் போட்டுக் காட்டும் முரட்டுக் காளையை அடக்கும் ஜல்லிக்கட்டு, மஞ்சு விரட்டு போன்ற வீர விளையாட்டுகள் தை மாதம் முழுவதும் தமிழகத்தின் பல்வேறு பகுதிகளில் நடத்தப்படும். ஆனால் சிந்து சமவெளி நாகரீகத்திலேயே ஜல்லிக்கட்டு புழக்கத்தில் இருந்துள்ளது. 4 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய கல்முத்திரையில் இதற்கான ஆதாரம் கிடைத்துள்ளது.
காளைகளை அடக்கும் திருவிழா ஸ்பெயின், போர்ச்சுக்கல் போன்ற அயல்நாடுகளிலும் நடைபெற்று வருகிறது. அது கூர்மையான வாளைக் கொண்டு காளையை காயப்படுத்தி அடக்கும் விளையாட்டுகளாகும். ஆனால் தமிழகத்தில் கொம்புகள் கூர்சீவி விடப்பட்ட முரட்டுக் காளைகளை அடக்கும் ஜல்லிக்கட்டு தனித்தன்மை வாய்ந்தது மட்டுமல்ல, தமிழரின் வீரத்திற்கும், வீரத்துடன் ஒன்றிணைந்த பண்பாட்டிற்கும் சான்றாகத் திகழ்கிறது.
4 ஆயிரம் ஆண்டுகள் பழமையான சிந்து சமவெளி நாகரீக காலத்திலேயே ஜல்லிக்கட்டு புழக்கத்தில் இருந்துள்ளது. சிந்து சமவெளி நாகரீக காலத்தில் புழக்கத்தில் இருந்த பொருட்கள், தற்போதைய பாகிஸ்தானில் உள்ள மொகஞ்சதாரோவில் கடந்த 1930-களில் கண்டெடுக்கப்பட்டன. அப்பொருட்கள் டெல்லியில் உள்ள தேசிய அருங்காட்சியகத்தில் பொதுமக்கள் பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டு உள்ளன. அந்த பொருட்களில் கல்லால் ஆன ஒரு முத்திரையும் அடங்கும். அந்த முத்திரையில் ஜல்லிக்கட்டு நிகழ்ச்சியை சித்தரிக்கும் ஒரு சிற்பம் செதுக்கப்பட்டு உள்ளது. ஒரு காளை மாடு தன்னை அடக்க முயலும் வாலிபர்களை முட்டி தூக்கி வீசுவது போலவும், வாலிபர்கள் அந்தரத்தில் பறப்பது போலவும் அந்த முத்திரை செதுக்கப்பட்டு உள்ளது. இந்த முத்திரை 4 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு அதாவது கி.மு. 2000ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்ததாக கருதப்படுகிறது. இதன் மூலம் 4 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பே ஜல்லிக்கட்டு புழக்கத்தில் இருந்ததாக தெரியவந்துள்ளது. இதை பல்வேறு ஆராய்ச்சியாளர்களும் உறுதிப்படுத்தி உள்ளனர். ஆனால் இந்த முத்திரையில் எழுத்துகள் எதுவும் இடம்பெறவில்லை. இந்த முத்திரை அஸ்கோ பர்போலா என்பவர் எழுதிய ஒரு புத்தகத்தில் வண்ண புகைப்படமாக இடம் பெற்றுள்ளது.
மேலும் தமிழ் எழுத்தாளரும், சிந்து சமவெளி காலத்திய எழுத்துகளில் வல்லுனருமான ஐராவதம் மகாதேவனும் இதுபற்றி ஒரு புத்தகம் எழுதி உள்ளார். அதை கடந்த 1977ஆம் ஆண்டு இந்திய தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறை வெளியிட்டது. இந்த முத்திரை கி.மு. 2000-ம் ஆண்டை சேர்ந்தது. இதை பாதுகாப்பாக வைத்துள்ளனர். சிந்து சமவெளி நாகரீக காலத்தில் நடைமுறையில் இருந்த ஜல்லிக்கட்டை இந்த முத்திரை பிரதிபலிப்பதாக பல ஆராய்ச்சியாளர்கள் கூறியுள்ளனர். இதில் உள்ள படத்தை வைத்து இருவிதமான கருத்துகள் தெரிவிக்கப்படுகின்றன. ஒருசாரார் ஒரு காளை ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட ஜல்லிக்கட்டு வீரர்களை தூக்கி வீசுவதாக கூறுகிறார்கள். 2 வீரர்கள் அந்தரத்தில் பறப்பது போலவும், ஒரு வீரர் காளையை பிடிக்க முயல்வது போலவும், மற்றொருவர் பல்டி அடிப்பது போலவும், 5-வது நபர் தரையில் விழுந்து கிடப்பது போலவும் இந்த சித்திரம் அமைந்திருப்பதாக கூறுகிறார்கள்.
தமிழர் இலக்கியத்தில் "கொல்லேறு தழுவல்" என்று பெயர் கூறி காளை அடக்குவது வெகுவாக சித்தரிக்கப்பட்டுள்ளது. எதிர்வரும் ஆளை கொன்று தூக்கி எறியும் வகையில் வளர்க்கப்பட்ட காளையை, வீரம் சொரிந்த காளையர்கள் அடக்குவதை தழுவல் என்று வீரத்தையே மென்மையான வார்த்தையைக் கொண்டு தமிழ் இலக்கியம் சித்தரிக்கிறது.
இன்றளவும் இப்படிப்பட்ட முறையில்தான் தமிழ்நாட்டின் பல பகுதிகளில் கொல்லேறு தழுவல் நிகழ்த்தப்படுகிறது. ஜல்லிக்கட்டில் இறக்கப்படும் காளைகளை அதற்கென்றே வளர்க்கின்றனர். ஜல்லிக்கட்டு காளையை அடக்கும் காளையர்க்களுக்கும், அவர்களை தூக்கியெறிய முற்படும் காளைக்கும் இடையிலான சம வாய்ப்புடைய வீர சோதனைதான்.
தமிழ்நாட்டில் ஜல்லிக்கட்டில் ஒரு முறை இறங்கிய காளையர் எவரும் அடுத்த ஆண்டும் இறங்கி தங்கள் திறனை தொடர்ந்து நிரூபிக்காமல் இருப்பதில்லை. உடல் பலம் உள்ளவரை ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஜல்லிக்கட்டில் கலந்துகொண்டு, தங்கள் உயிரை பணயமாக வைத்து தமிழரின் வீர மரபை தொடர்ந்து வருகின்றனர்.
ஜல்லிக்கட்டு நடக்கும் பல ஊர்களில் ஒரு காலத்தில் தீவிரமாக காளை அடக்குவதில் போட்டி போட்டவர்கள், இன்று வயது முதிர்ந்த நிலையிலும் கூட, ஜல்லிக்கட்டு நடக்கும் நாளில் பட்டிக்குச் சென்று, சீரிக் கொண்டு பாய்ந்துவரும் காளை ஒன்றை தொட்டுவிட்டு வீடு திரும்பும் வழக்கம் இன்றும் உள்ளது.

திரியும் உண்மைகள்

'ம‌ஞ்சு, பூர்ணிமாவ‌ நான் ல‌வ் ப‌ண்றேன்'.

'நினைச்சேன், பணம் வாங்காம‌‌ ரிப்பேர் ப‌ண்ற‌ப்போவே நினைச்சேன்'. மெலிதாக‌ வெட்க‌ப் புன்ன‌கை பூத்த‌ கதிர் தொட‌ர்ந்தான்.

'ஆனா என‌க்கு கொஞ்சம் சந்தேகமா இருக்கு'.

'அட‌ப்பாவி, ல‌வ் ப‌ண்ண ஆர‌ம்பிச்ச‌துமே ச‌ந்தேக‌மா உன‌க்கு'.

'இல்ல‌, அவ‌ ஸ்கூட்டி ரிப்பேர் ஆற‌தும், என்கிட்ட‌யே எடுத்துட்டு வ‌ர‌தும், ரிப்பேர் ப‌ண்ற‌ வ‌ரைக்கும் என் கிட்ட‌யே பேசுற‌தும், வீட்ல‌ ச‌மைச்ச‌த‌

என்கிட்ட‌ குடுக்குற‌தும், நாளு, கிழமைன்னா வீட்டுக்குக் கூப்பிடுறதும் எல்லாமே, நான் ஆச‌ப்ப‌ட்ற‌ மாதிரியே ந‌ட‌க்குது'.

'ச‌ரி, அதுல‌ என்ன‌ ச‌ந்தேக‌ம் உன‌க்கு?'.

'எல்லாமே ந‌ம‌க்கு சாத‌க‌மா அமைஞ்சிட்டா அப்புற‌ம் க‌ட‌வுள்னு ஒண்ணு எதுக்கு?'.

'கேள்வி ந‌ல்லாதான் இருக்கு'.

'அப்போ ப‌தில் என்ன‌?'.

'அத‌ அந்த‌ பொண்ணுகிட்ட‌யே கேளேன்'.

'கேக்க‌லாம். ஆனா இப்போ கேட்டா ச‌ரியா இருக்குமா தெரிய‌ல‌. நீ அவளுக்கு பக்கத்து வீடு தானே. அங்க‌ என்ன‌ ந‌ட‌க்குதுனு உன‌க்கு

தெரிஞ்சிருக்குமே'.

'அந்த‌ பொண்ணு நேர‌த்துக்கு எழுந்திரிக்கிது. குளிக்கிது. ட்ர‌ஸ் ப‌ண்ணுது. காலேஜ் போகுது. வ‌ருது. ச‌னி ஞாயிறுல‌ நாவ‌ல் ப‌டிக்கிது அக்கம்பக்கம்

உறவுக்காரங்க வீட்டுக்கு போகுது. வ‌ருது. அப்புற‌ம் தூங்குது. ஆனா இதெல்லாம் வ‌ச்சி அந்த‌ பொண்ணுக்கு வேற‌ ல‌வ் இல்ல‌னு சொல்ல‌ முடியுமா

தெரிய‌ல‌'.

'நீ அவளுக்கு ஃப்ரண்ட் தானே?'.

'ஆமா, நாலஞ்சு வருஷமா நாங்க ஃப்ரண்ட்ஸ் தான். ஏன் கேக்குற‌'.

'இல்ல, இப்படி பதில் சொல்ற. அவ வேற யாரையாச்சும் லவ் பண்றாளா என்ன?'.

'அப்படி அவ என்கிட்ட இதுவரை சொன்னதே இல்ல'.

'அப்போ அவ யாரையும் லவ் பண்ணலனு தானே அர்த்தம்'.

'இருக்கலாம்'.

'என்ன மஞ்சு, இப்படி பேசுற?'.

'எப்படி பேசுறேன்?'.

'இல்ல, உன் ஃப்ரண்ட் பத்தி நீயே தப்பா பேசுற மாதிரி இருக்கு'.

'எது தப்பு?'.

'இப்ப நீ சொன்னதுதான். அவ லவ் பண்றாளானு கேட்டதுக்கு இருக்கலாம்னு சொன்னியே'.

'ஆமாம்னு சொல்லலையே. அது எப்படி தப்பாகும்?'.

'சரி, தப்பு இல்ல. ஆனா, சரியும் இல்ல தானே?'.

'அது சரியும் இல்ல. தப்பும் இல்ல. அது ஒரு உண்மை'.

'என்ன உண்மை?'.

'இருக்கலாம்ங்கறது'.

'.........'.

'மனிதர்களின் பார்வையில் காட்சிகள் விரிகையில் உண்மை திரிகிறது. உண்மை என்கிட்ட வந்துச்சா தெரியல. ஆனா என்கிட்ட வந்தது என்னைக்

கடந்து உன்கிட்ட வர்றப்போ, என்கிட்ட எப்படி வந்துச்சோ, அப்படியே உன்கிட்ட வரட்டும்னு தான் அப்படிச் சொன்னேன். மீதிய நீயே புரிஞ்சிக்கோ'.

'ம்ம்ம்ம்'.

'ரொம்ப கொழப்பிட்டேனா?'.

'இல்ல. ஆனா, இந்த பதில மேலோட்டமா எடுத்துக்கிட்டா ஆபத்தா முடிய வாய்ப்பிருக்கு'.

'நீ மேலோட்டமா எடுத்துக்குற ஆளு இல்லனு எனக்குத் தெரியும். அதான் இப்படிச் சொன்னேன். இல்லனா வேற மாதிரி பதில் சொல்லியிருப்பேன்'.

லேசாக சிரித்தவாறே அவள் சொன்னதை அவனின் வெறுமை மெளனமாக உள்வாங்கிக் கொண்டிருந்தது.

'சரி கதிர், நான் வரேன். நீ யோசிச்சு முடிவு பண்ணு' என்றபடியே திரும்பி, அவளின் வீடு நோக்கி நடக்கத்தொடங்கியிருந்தாள் மஞ்சு. மஞ்சு

அப்படித்தான். அவளுக்கு எதிலும் ஒரு ஆழ்ந்த புரிதல் இருந்தது. அறிவில் முதிர்ச்சி இருந்தது. அவளிடம் இம்மாதிரியான பதில்களை சர்வ

நிச்சயமாய் எதிர்பார்க்கலாம். அவள் வரைக்கும் பிரச்சனையின்றி பொத்தாம் பொதுவாய், யாருக்கும் பாதகமின்றி, தன்னையே பொருப்பாளி

ஆக்கிவிட்டு தந்திரமாய் கழன்றுகொண்டுவிட்டாள். இவளை என்னவென்று சொல்வது. தேர்ந்த சிந்தனைக்காரி என்றா? குழப்பவாதி என்றா? அல்லது

கழுவுகிற மீனில் நழுவும் மீன் என்றா? கதிரின் அன்றைய இரவு மிகவும் நீண்டதாகக் கழிந்தது.

மஞ்சு பூர்ணிமா வீட்டிற்கு பக்கத்து வீடு. பூர்ணிமா வயதுக்காரி தான். இன்னும் திருமணமாகவில்லை. கதிருக்கு தோஸ்து. பூர்ணிமாவை காதலிக்கிறான்

கதிர். ஆனால் அவள் பொறியியல் கல்லூரியில் படிப்பவள். கதிரோ, பி.ஏ. படித்துவிட்டு சைக்கிள் கடையில் செட்டிலானவன். தியாகு என்றொரு

பையன் கதிருடன் வேலை செய்கிறான்.

கடந்த நான்கு வருடங்களாக பூர்ணிமாவின் மேல் காதல் கதிருக்கு. பூர்ணிமாவின் ஸ்கூட்டி எப்போது ரிப்பேர் ஆனாலும் அவள் இவன் கடைக்குத் தான் வருவாள். அவளுக்காகவே ஸ்கூட்டி ரிப்பேர் மட்டும் அதிகப்படியாக தெரிந்து கொண்டான். அவளுக்கு மட்டும் ஃப்ரீ சர்வீஸ். அவளே முன்வந்து

பணம் கொடுத்தாலும் வாங்க மாட்டான். ஸ்கூட்டி ரிப்பேர் ஆகும்வரை அவள் இவனிடம் தான் பேசிக்கொண்டிருப்பாள். அப்போதெல்லாம் அவள்

வேண்டுமென்றெ ஸ்கூட்டியை ரிப்பேராக்கி இவனிடம் பேசுவதாக நினைத்துக்கொள்வான். என்றாவ‌து இப்ப‌டி பேசும்போது த‌ன் காத‌லைச் சொல்லிவிட‌  வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொள்வான். ஆனால் அந்த‌ என்றாவ‌து இன்று வ‌ரை ந‌ட‌ந்திருக்க‌வில்லை.

இது நடந்து ஒரு மாதம் கடந்து விட்ட நிலையில், ஒரு நாள். 'ண்ணா, ண்ணா' மூச்சிறைக்க ஓடிவந்த தியாகு, கதிரின் சைக்கிள் கடை வாசலில், கொளுத்தும் வெயிலை வடிகட்டிக்கொண்டிருந்த சாக்குத் துணியை

தாங்கியபடி, நிலத்தில் ஊன்றி நிறுத்தப்பட்டிருந்த‌ மரக்கட்டையில் ஒரு கைவைத்து முட்டுக்கொடுத்து சாய்ந்தபடி மூச்சுவாங்க நின்றான்.

கழுவிக்கொண்டிருந்த பஞ்சர் ஒட்டிய சைக்கிள் ட்யூபை ஒரு கையால் பிடித்தபடி தியாகுவைப் பார்த்த கதிர் எந்த வித உணர்வையும்

வெளிக்காட்டாதவனாய் 'என்னடா?' என்றபடியே ட்யூபைக் கழுவுவதைத் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தான்.

'ண்ணா, பூர்ணி அக்காக்கு கண்ணாலமாண்ணா, கட்டிகினு எங்கியோ போதாம் அது' தியாகு அவசரமாய் சொல்லி நிறுத்த, கதிர் இப்போது ட்யூப்

கழுவுவதை முழுவதும் நிறுத்திவிட்டிருந்தான்.

'என்னடா சொல்ற?' கையிலிருந்த ட்யூபை கீழே போட்டுவிட்டு பதட்டத்துடன் எழுந்தவனின் வார்த்தைகளில் அதிர்ச்சி கலந்திருந்தது. புருவங்கள்  சுருங்கியிருந்தன‌.

'ஆமாண்ணா, அது காலேஜ்ல படிச்ச பையனாம்ணா, லவ்வாம், இன்னாஇன்னாவோ பேசிக்கிறாங்கணா, மேட்டர கேட்டதும் இங்கதாண்ணா வரேன்'.

'யாரு சொன்னா?'

'மஞ்சக்கா தாண்ணா சொல்லிச்சி. உன்னான்ட சொல்ல சொல்லி சொல்லிச்சிணா'.

கதிர் பதில் பேசவில்லை. அதற்கு பிறகும் தியாகு ஏதேதோ சொல்லிக்கொண்டிருந்தான் ஆனால், கதிர் எதையும் கவனிக்கவில்லை. அவன் கவனம்,

அவன் எதை நடந்துவிடக்கூடாது என்று எண்ணியிருந்தானோ அது நடந்தேவிட்டதில் இருந்தது. உள்ளுக்குள் எதோ ஒரு உணர்வு அவனின்

எதிர்பார்ப்புகள் பொய்க்கபோகிறது என்று சொல்லிக்கொண்டே இருந்தது.

பூர்ணிமா, இத்தனை நாட்களில், வேறொரு ஆடவனிடம் காதல் வயப்பட்டவள் என்று தோன்றியிருக்கவில்லை. மஞ்சு சரியாகத்தான்

சொல்லியிருக்கிறாள். மனிதர்கள் பார்வையில் காட்சிகள் விரிகையில் உண்மை திரிகிறது. அன்றொரு நாள் மஞ்சுவுடன் பேசுகையில், பூர்ணிமாவுடன்

நான்கைந்து வருட நட்பு என்று சொல்லியிருக்கிறாள். நான்கைந்து வருடம் பழகிய தோழியிடம் கூட பூர்ணிமா உண்மையை சொல்லியிருக்கவில்லை.

அவளின் 'இருக்கலாம்' என்கிற பதில் எத்தனை அர்த்தமுள்ளது என்று இப்போது தோன்றுகிறது. எத்தனை உண்மை அதில் மறைந்திருக்கிறது.

இதைத்தான் நீயே புரிந்துகொள் என்று சொன்னாளா?

உண்மையில், மஞ்சுவுடனான உரையாடலுக்குப்பின், ஒரு வகையில் இச்செய்தியை அவன் முன்பே எதிர்பார்த்திருந்தான். அதனால்தானோ என்னமோ

ஏமாற்றமோ, துக்கமோ பெரிய அளவில் இல்லாமல் போனது. இல்லையெனில், இந்நேரம் அவன் தூக்கிலோ, அல்லது விஷமருந்தியோ தற்கொலைக்கு  முயன்றிருக்கலாம்.

மஞ்சுவுக்கும் பூர்ணிமாவின் காதல் தெரியாமல் இருந்திருக்க‌லாம். ஆனால், அதற்காக 'பூர்ணிமா யாரையும் காதலிக்கவில்லை' என்று அன்றே அவள்

சான்றிதழ் அளித்திருந்தால் இந்நேரம் என்னவாகியிருக்கும்? ஏமாற்றம் என் உயிரைக் குடித்திருக்கும். அப்படிச்சொல்லாமல், 'இருக்கலாம்' என்று

சொல்லி, ஒரு உண்மையை சொல்லாமல் உணர்த்தியிருக்கிறாள். ஒரு எச்சரிக்கை உணர்வைத் தோற்றுவித்திருக்கிறாள். இன்றைய ஏமாற்றத்தை அன்றே  கொன்றிருக்கிறாள். வார்த்தைகளில் எத்தனை சாதுர்யம்.

தன் நான்கு வருடக் காதல் வெறும் கனவாய்க் கரைந்ததில் பெருத்த ஏமாற்றம் கதிருக்கு. உண்மையாய் காதலிப்பவனுக்குத்தான் பெண் சொந்தம் என்று  அறிவுரைகள் சொல்கிறார்கள். படமெடுக்கிறார்கள். ஆனால் நிஜ வாழ்க்கையில் அப்படி நடப்பதில்லை. இந்த நான்கு வருடங்களில், மனதுக்குள்ளேயே

அவளை பூஜித்தது தான் மிச்சம். என்னைவிட வேறு எவனால் அவளை அதிகமாக விரும்பியிருக்க முடியும்.  அந்த காதலில் என்ன குறை வைத்தேன்.

அவளைத்தவிர வேறு யாரும் முக்கியமல்ல என்றல்லவா இருந்தேன். அவளுக்காகவேதானே என் ஒவ்வொரு பொழுதையும் கடத்தினேன்.

அவளுக்காகக் காத்திருந்தேன். அவளையே பார்த்திருந்தேன். அவளைத் திருமணம் செய்யவே சம்பாதித்தேன். சேர்த்துவைத்தேன். நாளை எவனையோ  திருமணம் செய்யப்போகிறாள். அட்சதை போட்டுவிட்டு வரவேண்டியது தான். சே, என்ன வாழ்க்கை இது.

வெருப்பு அவனை முழுமையாகப் படர்ந்தது. அடுத்த இரண்டு நாட்கள் சைக்கிள் கடைக்கு விடுமுறை போர்டு போட்டுவிட்டு தனிமையை நாடினான்.

மனதிற்குள்ளாகவே புழுங்கித் தீர்த்தான். மனம் விட்டு அழுதான். வாழ்க்கை வெறுத்தது. அர்த்தமில்லாமல் போனதாகத் தோன்றியது. கதிர் தற்கொலை

செய்யுமளவிற்கு போக விரும்பவில்லை. ஆணாய் பிறந்திருக்கிறேன். எனக்கு விருப்பமான வாழ்க்கை எனக்குக் கிடைக்கவில்லை. பூமியில் பிறந்த

எத்தனை ஜீவன்களுக்கு அது கிடைத்திருக்கிறது? பரவாயில்லை. என் காதல் கனவாய்க் கரைந்து போனதற்கு இறைவனிடம் நிச்சயம் ஒரு காரணம்

இருக்கும். அவளுடன் வாழப் பயன்படாத தன் வாழ்க்கை, நல்லதொரு வாழ்க்கை வாழ வழியின்றி இருளில் கிடக்கும் யாருக்கேனும்

பிரயோஜனப்படட்டும். யாருக்கும் பிரயோஜனமில்லாமல் போவதைவிட, யாருக்கேனும் உபயோகமாய் இருக்கட்டும். பூமியில் தோன்றும் காதல்கள்

அத்தனையும் வென்றுவிடுகிறதா என்ன? எத்தனை பேர் அதிர்ஷ்டம் செய்திருக்கிறார்கள்? அதைவிட, எத்தனை பேருக்கு இன்று எனக்கிருக்கும்

வாழ்க்கை கூட கிடைக்காமல் போயிருக்கிறது. எத்தனை பேருக்கு என் வாழ்க்கை பயன்படும்? ஆம். அதுதான் சரி. யாருக்காவது பயன்படட்டும்.

எதற்காவது பயன்படட்டும்.

கதிர் நாளிதழ்கள் புரட்டினான். தனக்கென்று எதுவும் வேண்டாமென ஒதுக்கினான். அவனுக்குள் எந்த ஆசையும் நிறைவேறுவதற்கில்லை.

நிறைவேற்றிக்கொள்ள இனி எதுவும் மிச்சமில்லை. எல்லாம் முடிந்தது. ஆனால், இருக்கிற உடல், உயிர், வாழ்க்கை எதற்காவது பயன்படட்டும்.

அவளைக் கொண்டு நிரப்ப நினைத்திருந்த வாழ்க்கை, அவளையொத்த தூய்மையை, உண்மையை, நியாயத்தை, தர்மத்தை ஏற்கட்டும். திருமணத்திற்கென

நிற்கும் யாரோ ஒரு ஊனமுற்ற பெண் அல்லது கைம்பெண் யாருக்கேனும் தன் வாழ்க்கை அர்த்தத்தைத் தரட்டும் என்று புரட்டினான். இருபத்தியெட்டு

வயதில் ஒரு கால் செயலிழந்த பெண் ஒருத்தியின் விளம்பரத்தைப் பார்த்துவிட்டு அதில் குறிப்பிட்டிருந்த எண்ணைத் தொடர்புகொண்டான். பெண்ணின்

அப்பாதான் ஃபோனை எடுத்தார். வார‌ இறுதி நாளில் நேரில் வீட்டிற்கு பெண் பார்க்க வருவதாக தெரிவித்துவிட்டு, வீட்டு விலாசம் வாங்கிவிட்டு

தொடர்பை துண்டித்தான்.

மனது சற்றே லேசானது போல் இருந்தது. எதனால் என்று தெரியவில்லை. ஆனால், பூர்ணிமாவையே நினைத்துக்கொண்டு வாழ்க்கையை

சீரழித்துக்கொள்வதைவிட, ஊனமுற்ற பெண் ஒருத்தியின் வாழ்க்கை பிரகாசமாய் ஒளிர்ந்திட உபயோகப்படும் என்பதில், தன் வாழ்க்கை

அர்த்தப்படுவதாய் உணர்ந்தான். பூர்ணிமா என்ற தன் காதல் தன்னில் உருவாக்கிவிட்ட வெற்றிடத்தை, பூர்ணிமாவையொத்த தூய்மையான தியாகத்தைக் கொண்டு நிரப்பிக்கொள்வதில், பூர்ணிமாவுடனான காதலுக்கான தூய்மையை அடைந்து விட்ட மகிழ்வு மிஞ்சியது அவனுக்கு. இது ஒரு தவம். தியாகம்.

பூர்ணிமாவைத் திருமணம் செய்திருந்தால் கிடைத்திருக்கும் மனநிறைவை, இந்தத் தியாகம் ஈடு செய்யும் அல்லது அந்த மனநிறைவை அப்படியே

கொடுக்கும் என்பதாய் இருந்தது கதிரின் நம்பிக்கை. வார இறுதி நாள் வந்தது. வீடு சற்றே தொலைவில்தான். அரைமணி நேரப் பேருந்துப்

பயணத்திற்குப் பிறகு பெண் விட்டிற்கு அருகாமையிலேயே இறங்க முடிந்தது. தொலைப்பெசியில் பெண்ணின் அப்பா சொன்ன விலாசத்தைத் தேடிச் சென்றான். அது ஒரு பழைய வீடு என்பது முதல் பார்வையிலேயே தெரிந்தது. சுவற்றில் விரிசல் விட்டிருந்தது. பெயிண்ட் அடித்து வருடங்கள்

பலவாகியிருந்தன. தரைதளம் மட்டுமே. வீட்டு எண்ணை ச‌ரிபார்க்க‌ அருகே சென்ற‌போதுதான் அது காதில் விழுந்த‌து. ஐம்பதைக் கடந்த ஒரு ஆணின்

குரலும், இருபதில் ஒரு பெண்ணின் குரலும்.

'அப்ப‌டியெல்லாம் இருக்காதுமா'.

'இல்ல‌ப்பா, உங்க‌ளுக்குத் தெரியாது. நான் நொண்டி. அவ‌னுக்கு அப்ப‌டியில்ல‌. க‌ல்யாண‌த்துக்கு அப்புற‌ம் அவ‌னுக்கு என்னைத் த‌விர‌ வேற‌ எல்லா

பொண்ணும் அழ‌கா தெரிய‌லாம். இன்னொரு ஊன‌மில்லாத‌ பொண்ண‌ப் பாத்து ஆச‌ப்ப‌ட‌லாம். வேணாம்ப்பா. என‌க்கு பாக்குற‌ பைய‌னையும் என்ன‌

மாதிரியே ஊன‌மா பாருங்க‌பா'.

கேட்டுக்கொண்டிருந்த க‌திர் சிலையாகிவிட்டிருந்தான்.

ஊடகங்களில்ஈழம் பற்றிய செய்திகள் தாறுமாறாக வெளியாகிக்கொண்டே இருந்தன. இந்தியாவில்தேர்தல் முடிவுகளை மக்கள் அறிந்துகொண்டிருந்த நேரம். மே 16-ந் தேதிசனிக்கிழமையன்று வன்னிக் காட்டில் பாரிய அளவிலான திட்டம் ஒன்றிற்குத்தயாராகியிருந்தனர் விடுதலைப் புலிகள்.

நெருங்கிவரும் சிங்கள ராணுவ வளையத்தை ஊடறுத்துத் தாக்கி, புலிகளின் முக்கியத்தலைவர்கள் வெளியேறுவது என்பதுதான் அந்தத் திட்டம். புலிகளுக்கேயுரிய போர்வியூகங்களின்படி நடந்த இந்த ஊடறுப்புத் தாக்குதலில் 100க்கும் அதிகமானசிங்கள ராணுவ வீரர்கள் கொல்லப்பட்டனர். அதே நேரத்தில், பிரபாகரனின்சமகாலத் தலைவரான சொர்ணம் இந்தத் தாக்குதலில் ராணுவத்தினரால் கொல்லப்பட,புலிகளின் முயற்சி தோல்வியடைந்தது.

களத்தில்இழப்புகள் சகஜமானதுதான் என்பதைப் புலிகள் அறிவார்கள். ஆனால், தங்களின்இலட்சியமான தமிழீழத் தாயகம் அமைவதற்கு எதை இழக்கவேண்டும் எதைக் காப்பாற்றவேண்டும் என்பதிலும் அவர்கள் கவனமாக இருப்பார்கள். அதனால், மே 17-ந்தேதியன்று புலிகளின் மூத்த தளபதிகள் அனைவரும், தங்களுக்கு வழக்கமாகக்கட்டளையிடும் பிரபாகரனிடம், கோரிக்கை வடிவில் ஒரு கட்டளை பிறப்பித்தனர்என்கிறார்கள் தொடர்பில் உள்ள வட்டாரத்தினர்.

தமிழீழத்தேசியத் தலைவர் அவர்கள் இங்கிருந்து வெளியேற வேண்டிய தருணம் இது.ஏணென்டால், சிங்கள ராணுவம் தனது பாரிய படைகளோடு நெருங்கி விட்டது. இதுஇந்தப் போரின் இறுதிக்கட்டம். இதிலிருந்து தலைவர் அவர்கள் மீண்டால்தான்அடுத்த கட்ட போராட்டத்தை முன்னெடுக்க முடியும். நம்முடைய இலட்சியமானதமிழீழத்தை வென்றெடுக்க முடியும் என்று தளபதிகள் சொன்னதை பிரபாகரன்ஏற்றுக் கொள்ளவில்லையாம். நமது மண்ணின் விடுதலைக்காகத்தான் நான்போராடுகிறேன். அதனால் கடைசிவரை இந்த மண்ணில்தான் இருப்பேன் என பிரபாகரன்உறுதியான குரலில் கூற, தளபதிகள் அவரிடம் நீண்ட நேரம் வாதாடியுள்ளனர். இந்தமண்ணில் உங்கட மகன் நின்று போராடட்டும். எங்கட தலைவராகிய நீங்கள்பாதுகாப்பான இடத்துக்குப் போயாக வேண்டும். அப்போதுதான் இந்தப் போராட்டம்எழுச்சியோடு தொடரும் என்று தங்களுடைய கோரிக்கைக்கு அழுத்தம்கொடுத்திருக்கிறார்கள்.

தளபதிகளின்கோரிக்கையை யோசித்த பிரபாகரன், தனது மகன் சார்லஸ் அந்தோணியை ஈழமண்ணில்இருக்கச் செய்து போரை தொடர்ந்து நடத்தச் சொல்லிவிட்டு, தளபதிகள்கூறுவதுபோல, அங்கிருந்து பாதுகாப்பாக வெளியேற நீண்ட யோசனைக்குப்பின்சம்மதித் துள்ளார்.

இதையடுத்து,மே 17-ந் தேதி ஞாயிறன்று இந்தியாவின் ஆங்கில ஊடகங்களில் ஈழநிலவரம்குறித்து சிங்கள அரசு பரப்பிய தகவல்கள் திரும்பத் திரும்ப ஒளிபரப்பாகிக்கொண்டிருந்த நேரத்தில், புலிகள் ஒரு பெருந் தாக்குதல் திட்டத்திற்குத்தங்களைத் தயார்படுத்தியிருந்தனர் என்கிறது கள நிலவரம். மிகச் சரியாகவியூகம் வகுக்கப்பட்டு நிறைவேற்றப்பட்ட அந்தத் திட்டம் இதுதான் என்றும்அங்கிருந்து வரும் தகவல்கள் தெரிவிக்கின்றன.

5000கிலோ வெடிமருந்துகளை தங்கள் உடலில் கட்டிக்கொண்டு 30-க்கும் அதிகமானகரும்புலிகள் ஊடறுப்புத் தாக்குதல் நடத்துவது என்ற திட் டத்தின்படிஇருவரணி, மூவரணியாக கரும்புலிகள் பிரிந்து, முன்னேறி வந்த சிங்களராணுவத்தினர் மீது தற்கொலைத் தாக்குதலை நடத்தினர். விடுதலைப்புலிகளின்மற்ற படையணியினரும் சரமாரியாக சுட்டுக்கொண்டே ராணுவத்தை எதிர்த்துவீரச்சமர் புரிந்தனர்.

தொடர்ந்துமுன்னேற்றம் கண்டு வந்த சிங்கள ராணுவம் இதனை எதிர்பார்க்க வில்லை. தங்கள்உயிரைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் தலைவரைப் பாது காப்பதற்கான ஊடறுப்புத்தாக்குதலில் ஈடுபட்ட புலிகளை ராணுவத்தால் கட்டுப்படுத்த முடியவில்லை.இருதரப்பிலும் கடும் சண்டை நடந்த அவ்வேளையில், வெடிமருந்துகளுடன் பாயும்புலிகளைக் கண்டு ராணுவம் சிதறியது. இந்தத் தருணத்தைப் பயன்படுத்தி,பிரபாகரனை அங்கிருந்து பாதுகாப்பாக கொண்டு சென்றனர் தளபதிகள்.

புலிகளின்வசமிருந்த கடல்பகுதியில் போர்த்துகீசியர்கள் காலத்தில் கட்டப் பட்டிருந்தகோட்டை ஒன்று உண்டு. அந்தக் கோட்டைக்குள் பிரபாகரனை அழைத்துச் சென்றனர்.அந்தக் கோட்டையின் கீழ்ப் பகுதியில் பழையகாலத்து சுரங்கப்பாதை உள்ளது.அந்த சுரங்கப்பாதை வழியாக பிரபாகரனை முள்ளிவாய்க்கால் கடற் பகுதிக்குஅழைத்துச்சென்றனர். அங்கே கடற்புலிகளின் படகு தயாராக இருந்தது. அதில்பிரபாகரனை ஏறச் செய்தனர்.

அதேவேளையில்,வன்னிக்காட்டில் ராணுவம் மீண்டும் தாக்குதல் நடத்தியது. அப்போது, இன்னொருதற்கொலைப் படையும் படையணியும் வீரம் செறிந்த தாக்குதலைத் தொடர்ந்தது.மீண்டும் ராணுவத்தினர் சிதற, அந்தத் தருணத்தில் பொட்டு அம்மான்பாதுகாப்பாக வெளியேற்றப்பட்டார். அப்போது திறம்படக் களமாடியவர் சார்லஸ்அந்தோணி. புலிகளின் தாக்குதலில் சிதறி ஓடுவதும், மீண்டும் ராணுவம் தாக்கவருவதுமாக வன்னிக் களம் அதிர்ந்து கொண்டிருந்த நிலையில், கடற்புலிகளின்தளபதியான சூசையை பாதுகாப்பாக வெளியே அனுப்பும் முயற்சி மேற்கொள்ளப்பட்டது.

தன்குடும்பத்தின் மீது அதிகப் பாசம் கொண்டவர் சூசை. அவரது மனைவியும் 17 வயதுமகளும் ராணுவத்தின் பிடியில் சிக்கி சில நாட்கள்தான் ஆகின்றன. மனதைகல்லாக்கிக்கொண்டு, இலட்சி யத்தின் அடுத்த கட்டத்தை அடைவதற்காகபாதுகாப்பாக வெளியேறினார் சூசை.

புலிகளின்அடுத்தடுத்து 23 தற்கொலை தாக்குதல் சம்பவங் களால் இரண்டாயிரத்திற்கும் அதிகமான சிங்கள ராணுவத்தினர் செத்து விழுந்தனர். இந்தத் தாக்குதல்களைமுன்னின்று நடத் திய பிரபாகரனின் மகன் சார்லஸ் அந்தோணி, சிங்களராணுவத்தின் தாக்குதலுக்குள்ளாகி களப்பலி யானார். புலிகளின் கடைசிநேரஅதிரடித் தாக்குதல், சிங்கள ராணுவத்தின் 58-வது டிவிஷனை நிலைகுலையவைத்தது. புலிகள் அடிக்கத் தொடங்கிவிட்டார்கள் என்ற பயபீதியில்ராணுவத்தினர் சிதறி ஓடினர்.வன்னிக்காடு புகை மண்டலமானது. கடைசி இலக்கைநெருங்கிவிடலாம் என நினைத்த ராணுவத்தின் கண்களை கரும்புகை மறைத்து,முன்னேற் றத்தை முடக்கியது.

இதனால்பிரபாகரனையும் பொட்டு அம்மான், சூசை ஆகி யோரையும் பாதுகாப்பாகவெளியேற்றுவது சாத்திய மானது. அவர்கள் தனித்தனி படகில் ஒருவர் பின்ஒருவராகப் பயணித்தனர். கடற்புலிகள் பயன் படுத்தும் படகுகளின் வேகம் சிங்களராணுவத்தை மிரள வைக்கக்கூடியது. உதாரணத்திற்கு, ராமேஸ்வரத்திலிருந்துஇலங்கைக்குச் செல்ல வேண்டுமென்றால் 12 நிமி டங்களில் அந்தப் படகின்மூலமாகச் சென்று விட லாம். மின்னல் பாய்ச்சலில் செல்லும் அத்தகையபடகுகளில் பிரபாகரனும் முக்கியத் தளபதிகளும் பயணித்து, இலங்கையி லிருந்துகிழக்குத் திசை நோக்கி 3 மணி நேரப் பய ணத்தில் பாதுகாப்பான இடத்தைஅடைந்துள்ளதாக கள நிலவரங் கள் தெரிவிக்கின்றன.

சிங்களகடல் எல்லைக்குட்பட்ட ராணுவக் கப்பல்களை ஏமாற்றி விட்டுச் செல்வதுபுலிகளுக்கு கைவந்த கலை. அதே நேரத்தில், சர்வதேச கடல் எல்லையில்இலங்கைக்காகத் தீவிரக் கண்காணிப்பை மேற்கொண்டிருக்கும் இந்தியக் கடற்படைக் கப்பல்களின் கண்ணில் மணலை அள்ளிக்கொட்ட முடியுமா என்ற தயக்கம்புலிகள் தரப்பிலேயே இருந் திருக்கிறது. ஆனால், இந்தியக் கடற்படைக்குஏற்கனவே உரிய உத்தரவுகள் இடப்பட்டிருந்தன. இலங்கையிலிருந்து வெளியேறும்படகுகளைப் பிடித்துக் கொடுப்பது நமது வேலையல்ல என்பதுதான் அந்த உத்தரவு.பலவித பிரஷர்களால் இந்த உத்தரவு இடப்பட்டிருந்தது. அதனால், அந்த மின்னல்வேகப்படகு சீறிச் சென்றபோது, மேலிடத்து உத்தரவுக்கேற்ப இந்தியக் கடற்படைதனது செயல்பாடுகள் எதையும் மேற்கொள்ளவில்லையாம்.

ஞாயிறன்றுபுலிகள் மேற்கொண்ட இந்த வெற்றிகரமான ஊடறுப்புத் தாக்குதலுக்குப்பிறகுதான், திங்கட்கிழமையன்று காலையில் கடைசி நிலப்பரப்பையும்பிடிப்பதற்கான கொடூரத்தாக்குதலை சிங்கள ராணுவம் மேற்கொண்டது. பீரங்கிகள்,எறிகணைகள் ஆகியவற்றை அதிகளவில் பயன்படுத்தி தாக்குதலை நடத்தியபடியேமுன்னேறிய ராணுவம், பிரபாகரன் தங்கியிருப்பதாகத் தங்களுக்கு தகவல் வந்தபகுதியில் சகட்டுமேனிக்குத் தாக்குதல் நடத்தி கரும்புகை மண்டல மாக்கியது.எஞ்சியிருந்த புலிகளையும் அப்பாவி மக்களையும் சிங்கள ராணுவத்தின்ஆயுதங்கள் உயிர் குடித்தன.

அந்தத்தாக்குதலின்போதுதான், குண்டு துளைக்காத கவசம் கொண்ட ஒரு ஆம்புலன்ஸ்வண்டியில் பிரபாகரனுடன் பொட்டு அம்மான், சூசை ஆகியோர் தப்பிக்கமுயன்றதாகவும் அந்த வண்டிக்கு முன்னால் ஒரு வாகனத்தில் வந்த புலிகள்,ராணுவத்தை நோக்கித் தாக்குதல் நடத்தியதாகவும், பதில் தாக்குதலாக ராக்கெட்லாஞ்சர்களை ராணுவம் ஏவியபோது, பிரபா கரனும் தளபதிகளும் சென்ற ஆம்புலன்ஸ்வண்டி தாக்கப்பட்டு மூவரும் கொல்லப் பட்டதாகவும் சிங்கள அரசுமீடியாக்களுக் குப் பரப்பியது. அதனை இந்தியாவின் ஆங்கில சேனல்கள்நொடிக்கொரு முறை பரப்பிக் கொண்டி ருந்தன.

ஞாயிறுஇரவி லும் திங்கள் காலை யிலும் சிங்கள ராணுவம் நடத்திய கொடூரத்தாக்குதலில் புலிப்படையினர் பெரு மளவில் பலியாயினர். பிரபாகரன் உள்ளிட்டஅனைத்து தளபதி களின் கதையையும் முடித்துவிட்டோம் என சிங்கள அரசுகொக்கரித்துக் கொண்டிருந்தது. புலிகளை முற்றிலும் ஒழித்துவிட்டதாக பிரணாப்முகர்ஜியைத் தொடர்புகொண்டு ராஜபக்சே தெரிவித்தார்.

பிரபாகரன் கொல்லப்பட்டுவிட்டார் என இந்திய வெளியுறவுத்துறையும் நம்பியது. இதனை அத்துறையின் செய்தி தொடர் பாளரே பிரஸ் மீட்டில் தெரிவித்தார்.

வன்னிக்காட்டில்சிதறிக் கிடந்த புலிகளின் உடல்களை ராணுவத்தினர் வரிசையாக அடுக்கிவைத்திருந் தனர். சில உடல் கள் கருகியிருந்தன. பிரபாகரன் உள் ளிட்டபுலிகளின் முக்கியத் தலைவர் களை அடையாளம் காண்பதற்காக கருணாவைகொழும்பிலிருந்து தனி ஹெலிகாப்டரில் அழைத்து வந்தது சிங்கள ராணுவம்.புலிகளால் தனது உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்படும் என்ற அச்சத்தில் இருந்த கருணா,அவர் கள் முற்றிலுமாக அழிக்கப்பட்டு விட்டார்கள் என்ற தகவலைக் கேட்டு,உற்சாகமாகத்தான் காட்டுப்பகுதிக்கு வந்தார். வரிசையாகக் கிடத்தி வைக்கப்பட்டிருந்த சடலங்களைப் பார்த்த அவருக்கு அதிர்ச்சி.

சிங்களராணுவம் கொன்றதாகச் சொல்லப்பட்ட புலிகளின் தளபதிகளில் ஒருவரின் உடலைக்கூடகருணாவால் அங்கு பார்க்க முடியவில்லை. உதட்டைப் பிதுக்கிவிட்டுத்திரும்பிய கருணா, "மொக்கச் சிங்களனுங்க கோட்டை விட்டுட்டானுங்க' எனத் தனதுசகாக்களிடம் சொல்லி யிருக்கிறார்.

இந்தநிலையில், செவ்வாயன்று காலையில் இலங்கை நாடாளுமன்றத்தில் உரையாற்றியஅதிபர் ராஜபக்சே, விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரன் பற்றி எதுவும்சொல்லாதது பலருக்கும் ஆச்சரியமாக இருந்தது. பகல் 12 மணியளவில்,நந்திக்கடல் பகுதியில், தலையில் சுடப்பட்ட பிரபாகரனின் உடல் கிடந்ததாகசிங்கள ராணுவம் அறிவித்து, தான் எடுத்த சில க்ளிப்புங்கு களைமீடியாக்களுக்குக் கொடுத்தது.

பிரபாகரனின்தோற்றத்தை விட மெலிந்திருந்தது உடல். அவர் கையில் எப்போதும்கட்டியிருக்கும் வாட்ச் இல்லை. கழுத்தில் கயிறு அணிந்து பாக் கெட்டில் சயனைடு குப்பி வைத்தி ருப்பது வழக்கம். ஆனால், சிங்கள ராணுவம் காட்டியபடத்திலோ சயனைடு குப்பி இல்லை. ஐடென்ட்டி கார்டு காட்டப்பட்டது. இப்படி பலமுரண்பாடுகளைக் கொண்ட க்ளிப்புங்கு களைக் காட்டியதுடன், மதியம் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட உடலை ஒரு சில மணிநேரத்தில் டி.என்.ஏ சோதனை மூலமாகஉறுதிப்படுத்தி விட்டதாகவும் சிங்கள அரசு தம்பட்ட மடித்தது.

தண்ணீரில்கிடந்த உடல் எனச் சொல்லப்பட்ட நிலையில் கைகள் மட்டும் ஊறியிருக்க, முகம்நன்கு ஷேவ் செய்யப்பட்ட நிலையில் மொழுமொழுவென இளவயது பிரபாகரன் போல்இருந்தது. இது எப்படி சாத்தியம் என்பதை தசாவதாரம் படத்தில் மாஸ்க் அணிந்தகமலை பத்து கெட்டப்புகளில் பார்த்த தொழில்நுட்பம் அறிந்தவர்களால் விளக்கமுடியும் என்கிறார்கள் தடயவியல் துறையினர்.

சிங்களஅரசின் பிரச்சாரத்தை ஊடகங்கள் திரும்பத் திரும்ப ஒளிபரப்பிக் கொண்டிருந்தவேளையில், நக்கீரனின் தொடர்ச்சியான முயற்சிகளின் மூலம் கிடைத்திருக்கும்உறுதி யான தகவல், உலகத் தமிழர்களின் நேசத்திற்குரிய விடுதலைப்புலிகளின்தலைவர் பிரபாகரன் உயிருடன் இருக்கிறார் என்பதுதான். பிர பாகரனின் மனைவி,மகள், இரண்டாவது மகன் ஆகியோர் பாதுகாப்பாக வெளிநாட்டில் உள்ளனர்.

தன்னுடையபாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை சரிவர ஏற்படுத்திக்கொண்டபிறகு , பிரபாகரனேஊடகத்தில் தோன்றி உரையாற்றுவார். அதுவரை சிங்கள ராணுவம் தனது தரப்புச்செய்திகளை பரப்பிக்கொண்டிருக்கும். பிரபாகரன் ஊடகங் களில் உரையாற்றும்போதுசிங்கள அரசின் மாஸ்க் முகம் அம்பலத்திற்கு வரும் என்கி றார்கள் மிகமிகமுக்கியமானவர்கள். நக்கீரனுக்கு கிடைத்துள்ள இந்தத் தகவல், ஆயிரம் மடங்குநம்பகத்தன்மை வாய்ந்தது என்பதை வாசகர்களிடம் உறுதியுடன் தெரிவித்துக்கொள்கிறோம்.

psamp87@gmail.com

தனியார் காப்பீடுகளின் நிஜமுகம்

தனியார் துறையும், பொதுத்துறையும் காப்பீட்டு நலத்திட்டங்களில் எந்த அளவுக்கு நன்மைகள் செய்கின்றன என்பது நெசவாளர் நலத்திட்டங்கள் மூலம் இப்போது வெளிச்சத்துக்கு வந்துகொண்டிருக்கின்றன.  தனியார் பன்னாட்டு நிறுவனமான "ஐசிஐசிஐ ஆரோக்கிய காப்பீடு' திட்டத்தின் கீழ் தமிழகம் முழுவதும் தகவல் அறியும் சட்டத்தின் கீழ் கிடைத்த தகவலின் படி 2008-2009-ம் ஆண்டு வரையில் 2,89,023 நெசவாளர்கள் மத்திய, மாநில அரசுகளால் உறுப்பினர்களாகச் சேர்க்கப்பட்டுள்ளனர்.  நெசவுத் தொழிலில் ஈடுபட்டுள்ள நெசவாளர்களுக்கு ஏற்படக்கூடிய நோய்களிலிருந்து ஓரளவு காப்பாற்றும் திட்டமாக மத்திய, மாநில அரசுகளால் 2005-2006-ம் ஆண்டு முதல் இத்திட்டம் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு செயல்பட்டு வருகிறது.  நெசவாளர்கள் சார்பில், மத்திய, மாநில அரசுகள், உறுப்பினர் ஒவ்வொருவருக்கும் ஆண்டுக்கு ரூ. 781.60 பைசா செலுத்துகின்றன. இதன்படி இத்திட்டத்தில் உள்ள உறுப்பினருக்கோ அல்லது அவருடைய குடும்பத்தாருக்கோ ஏற்படுகிற நோயின் தன்மைக்கேற்ப ஆண்டுக்கு அதிகபட்சம் ரூ. 15 ஆயிரம் வரை மருத்துவ உதவிகள் பெற்றுக்கொள்ளலாம் என்பதுடன், ரூ. 7,500 வரை வெளி நோயாளிகளாக இருப்பவர்களும் இதைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம் என இத்திட்டம் கூறுகிறது. இத்திட்டத்தில் உறுப்பினர்களாகச் சேர்ந்தவர்களுக்கு "பணமில்லா அட்டை' என அச்சடிக்கப்பட்ட லோம்பார்டு கார்டு வழங்கப்படுகிறது.  சமீபத்திய தகவலின்படி தேசிய அளவில் 2.24 கோடி உறுப்பினர்களுக்கு லோம்பார்டு மருத்துவ அட்டைகள் வழங்கப்பட்டுள்ளன எனத் தெரிவிக்கப்படுகிறது. மிகப்பெரும் தொகையை ஆண்டுதோறும் சந்தாவாகப் பெற்ற இந்நிறுவனம் திட்டத்தில் கூறியுள்ளபடி மருத்துவ உதவி செய்வதில்லை!  தனியார் நிறுவனங்கள் என்றாலே முதலில் லாபம், பிறகுதான் சேவைகள் என்பது பால பாடமாக இருந்தாலும், இந்த விஷயத்தில் ஐசிஐசிஐ நிறுவனம் அப்பட்டமாக நெசவாளர்களை ஏமாற்றி வருகிறது. சாதாரண காய்ச்சலுக்கு மருத்துவரிடம் சென்று ஊசி போட்டு மருந்துகளை வாங்க ரூ. 500 செலவாகிறது என்றால், அதனை லோம்பார்டு நிறுவனம் மூலமாகப் பெற மருத்துவரிடம் அதற்கென உள்ள கிளைம் படிவம் பூர்த்தி செய்யப்பட்டு, மருந்துகள் வாங்கியதற்கான ரசீதுகள் அனைத்துக்கும் மருத்துவரின் சான்றொப்பமிட்டு லோம்பார்டு நிறுவனத்தின் களப்பணியாளர்களிடம் கிளைம் படிவங்கள் கொடுக்கப்படுகின்றன. களப்பணியாளர்களும் ஆவணங்கள் சரியாக உள்ளதா எனச் சரிபார்த்து அதன் பின்னரே தங்களது நிறுவனத்துக்கு அனுப்பி வைக்கின்றனர்.  எல்லாம் சரியாக நடந்துவிட்ட திருப்தியில் உதவித்தொகை கிடைக்கும் என நெசவுத் தொழிலாளி காத்திருந்தால் ""படிவம் பெற்றுக்கொள்ளவில்லை'' என்று கணினி மூலம் தட்டச்சு செய்த கடிதம் கூறுகிறது.  பயனாளிகள் அளிக்கக்கூடிய கிளைம் படிவங்கள் சரியாக இருக்கிறது என்பதால்தான் களப்பணியாளர்கள் லோம்பார்டு நிறுவனத்துக்கு அனுப்புகின்றனர். ஆனால், லோம்பார்டு காப்பீட்டு நிறுவனம் பொய்களைச் சொல்லி மருத்துவ உதவிகளை நிராகரிக்கிறது!.  ரூ. 500 பெறுவதற்கு மருத்துவரிடம் கால்கடுக்க நின்று கையெழுத்து வாங்கி அனுப்பி வைத்த நெசவாளி லோம்பார்டு காப்பீட்டு நிறுவனத்தின் உதவி போதும் என்கிற நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டு சோர்வடைந்து போகிறான். சில கிளைம்களுக்கு அதிசயமாகப் பணம் வந்துவிடுவதும் உண்டு. சில கிளைம்களுக்குப் பயனாளிகளின் இனிஷியல் மாற்றி எழுதுவது போன்றவற்றால் காசோலைகள் மாற்றப்படாமல் திரும்ப அந்நிறுவனத்துக்கே அனுப்பப்பட்டு அவை மாதக்கணக்கில் திரும்புவதில்லை. இவ்வளவு குளறுபடிகள் இருந்தும் ஆண்டுதோறும் கோடிக்கணக்கில் பிரிமீயத் தொகைகளை மத்திய, மாநில அரசுகளிடமிருந்து ஐசிஐசிஐ காப்பீட்டு நிறுவனம் பெற்றுக்கொண்டுதான் இருக்கிறது.  இதே காலகட்டத்தில் இந்திய பொதுத்துறை நிறுவனமான இந்திய ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகம் நெசவாளர்களுக்காக ""மகாத்மா காந்தி புங்கர் பீம யோஜனா'' என்கிற நலவாழ்வு திட்டம் ஒன்றைத் தொடங்கி கடந்த ஏழு ஆண்டுகாலமாக மத்திய, மாநில அரசுகளின் பங்களிப்போடு செயல்படுத்தி வருகிறது.  இதன்படி மத்திய அரசின் பங்காக நெசவாளர் ஒருவருக்கு ஆண்டுதோறும் ரூ. 150, இந்திய ஆயுள் காப்பீட்டு கழக பங்காக ரூ. 100 , நெசவாளர் சார்பில் மாநில அரசே கடந்த 2004-2005 ஆண்டு முதல் ரூ.80-ம் செலுத்தி வருகிறது. மொத்தமாக ஆண்டு ஒன்றுக்கு நெசவாளர் கணக்கில் ஒருவருக்கு ரூ. 330 பெற்றுக்கொள்ளும் இந்திய ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகம், தனது திட்டத்தில் கூறியுள்ளபடி மிகச் சரியான முறையில் இத்திட்டத்தைச் செயல்படுத்தி வருகிறது. இத்திட்டத்தில் சேர்ந்த நெசவாளர்களது குடும்ப மாணவ, மாணவியருக்கு 9- முதல் 12-ம் வகுப்புவரையில் ஒவ்வோர் கல்வியாண்டிலும் ரூ. 1,200 வழங்கப்படுகிறது. இதோடு 60 வயதுக்குள் இறக்க நேரிட்டால் ரூ. 60,000 அவர்களின் குடும்பத்துக்கு வழங்கப்படுகிறது.  தமிழகத்தில் மட்டும் இத்திட்டத்தில் இரண்டு லட்சத்து நாற்பதாயிரம் பேர் உறுப்பினர்களாகச் சேர்ந்து பயனடைந்து வருகின்றனர்.  இத்திட்டத்தில் உதவிகள் பெற சற்று காலதாமதம் ஆகிறதே தவிர, விண்ணப்பித்த அனைவருக்கும் முறையாகப் பண உதவி வந்து சேருகிறது. லோம்பார்டு காப்பீட்டு நிறுவனம்போல விண்ணப்பங்களை நிராகரித்து ஏமாற்றுவது கிடையாது.  எல்.ஐ.சி. என்கிற இந்திய ஆயுள் காப்பீட்டுக் கழகம் மக்களின் சொத்து மட்டுமல்ல, அது இந்த தேசத்தின் சொத்து! லாப நோக்கம் கருதாமல் மகாத்மா காந்தி புங்கர் பீமா யோஜனா திட்டத்தில் என்ன கூறப்பட்டிருக்கிறதோ அதை அப்படியே பின்பற்றுகிறது!  லாப நோக்கம் மட்டுமே தனியார் துறைகளின் லட்சியம் என்பதால் லோம்பார்டு காப்பீட்டு நிறுவனம் தன்னுடைய பொறுப்பைத் தட்டிக் கழிக்கிறது. மத்திய அரசின் பங்களிப்பு நிதி இல்லாமல், தமிழக அரசு நடத்தும் உயிர் காக்கும் உயர் சிகிச்சைக்கான கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டமும், ஸ்டார் ஹெல்த் என்கிற தனியார் நிறுவனம் மட்டுமே லாபம் பார்க்கிற திட்டமாக மாறியிருக்கிறது. இதைத்தான் கடந்த ஆண்டு கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டத்தின்கீழ் சிகிச்சை பெற்றவர்களின் எண்ணிக்கை நமக்குச் சொல்கிறது!  ஸ்டார் ஹெல்த் என்கிற தனியார் காப்பீட்டு நிறுவனத்துக்கு தமிழக அரசு முதலாம் ஆண்டில் ரூ. 628.20 கோடி செலுத்தியிருக்கிறது. கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டத்தின்கீழ் பயன்பெற்ற பயனாளிகள் சார்பில் பல்வேறு மருத்துவமனைகளுக்கு ஸ்டார் ஹெல்த் நிறுவனம் செலுத்தியிருக்கிற தொகை ரூ. 415.43 கோடிதான்! அதாவது மக்களின் வரிப்பணம் தமிழக அரசே முன்வந்து ஸ்டார் ஹெல்த் நிறுவனத்துக்கு ஆண்டொன்றுக்கு ரூ. 200 கோடி லாபமாக வழங்கியிருக்கிறது! நினைவில் வைத்துக்கொள்ளுங்கள் ரூ. 100 கோடி செலவில் இதே தமிழக அரசு திருவாரூரில் மருத்துவ கல்லூரியைப் புதியதாகத் தொடங்கியிருக்கிறது.  இந்நிலையில் இரண்டாவது ஆண்டில் அந்த தனியார் காப்பீட்டு நிறுவனத்துக்கு ரூ. 750 கோடி ஒதுக்கியிருக்கிறது! கலைஞர் காப்பீட்டு அட்டை யாருக்குப் பயன்படுகிறது என்பதை தமிழக அரசு யோசிக்க வேண்டும்.  வண்ணத்தொலைக்காட்சி பெட்டியில் வண்ணமயமாக கலைஞர் காப்பீட்டு விளம்பரத்தில் திடீரென ஒருவருக்கு நெஞ்சு வலி வரும்போது,கலைஞர் காப்பீட்டு அட்டையை காட்டினாலே உயிர் பிழைத்துக்கொள்ளலாம் என காட்டப்படும். இது விளம்பரத்துக்கு வேண்டுமானால் சுவையாக இருக்கும்! ஆனால் நிஜத்தில் நெஞ்சு வலியுடன் செல்லும் ஒருவர் காப்பீட்டுக்கு உள்பட்ட மருத்துவமனைக்குள் நுழைந்தால் குறைந்தபட்சம் ரூ. 25,000 கட்ட வேண்டும். நோயாளிக்கு எதனால் நெஞ்சு வலி வருகிறது, என்ன சிகிச்சை மேற்கொள்ளலாம் என்கின்ற பரிசோதனை செய்வது எல்லாம் நோயாளியின் பணத்தில்தான்!  பரிசோதனைக்குப்பிறகு இதய அறுவை சிசிச்சைதான் தீர்வு என மருத்துவர்கள் முடிவெடுத்தால் ரூ. 1 லட்சத்துக்குள் என்ன அறுவை சிகிச்சையோ அதை மட்டும் செய்து இரண்டொரு நாளில் நோயாளியை வீட்டுக்கு அனுப்பிவிடுவார்கள்.  அதற்குப் பிறகு வரும் எல்லா விளைவுகளுக்கும் அந்த நோயாளியே பொறுப்பேற்க வேண்டும். தொடர்சிகிச்சை அவசியம் என்றால் அந்த நோயாளிதான் செலவழிக்க வேண்டும். இதுதான் உண்மை நிலை! இது எப்படி சாமானிய மக்களுக்கான உயர் சிகிச்சைத்திட்டம் என்பது தெரியவில்லை.  தனியார் காப்பீட்டு நிறுவனங்கள் சுரண்டும் மக்கள் வரிப்பணத்தில் ஆட்சியாளர்களுக்கும் பங்கு இருப்பதால்தான் எல்லா அவலங்களும் இடம்பெறுகின்றன. சட்டபூர்வமாக - விஞ்ஞான ரீதியாக ஊழல் நடக்கிறது.  

 psamp87@gmail.com

கிரிக்கெட்டிலும் அரசியல்..............

மத்திய அமைச்சர் சரத் பவாருக்கும், மேற்கு வங்கத்தைச் சேர்ந்த ஜக்மோகன் டால்மியாவுக்கும் எப்போதுமே ஏழாம் பொருத்தம் தான். இருவருமே இந்திய கிரிக்கெட் கட்டுப்பாட்டு வாரியத்தின் தலைவர் பொறுப்பில் இருந்தவர்கள்.தற்போது, சர்வதேச கிரிக்கெட் சங்கத்தின் முக்கிய பொறுப்பில் சரத் பவார் இருக்கிறார். டால்மியா, மேற்கு வங்க மாநில கிரிக்கெட் சங்கத் தலைவராக உள்ளார். இருவருக்குமே வயதாகி விட்டாலும், தங்களுக்குள் உள்ள விரோதப் போக்கை கைவிட மறுக்கின்றனர். இருவருக்கும் இடையேயான கருத்து வேறுபாடு சமீபத்தில் கூட எதிரொலித்தது.கிரிக்கெட் வீரர்களின் சொர்க்கம் என அழைக்கப்படும் கோல்கட்டாவின் ஈடன் கார்டன் மைதானம், உலகக் கோப்பை கிரிக்கெட் போட்டிக்காக தயாராகி வந்தது. சமீபத்தில் இந்த மைதானத்தை சர்வதேச கிரிக்கெட் சங்க அதிகாரிகள் ஆய்வு செய்தனர். "மைதான பணிகள் அரைகுறையாக இருப்பதால், இங்கு உலகக் கோப்பைக்கான இந்தியா - இங்கிலாந்து இடையேயான போட்டியை நடத்த அனுமதிக்க முடியாது' என, அவர்கள் கைவிரித்து விட்டனர். இந்த விவகாரம், மேற்கு வங்க கிரிக்கெட் சங்கத் தலைவர் ஜக்மோகன் டால்மியாவுக்கு கடும் கோபத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது."என்னை பழி வாங்குவதற்காக சரத் பவார் செய்யும் சதி இது. கொழும்பு, மும்பையில் உள்ள மைதானங்களுக்கு எல்லாம், உலகக் கோப்பை போட்டிக்கு தயாராவதற்கு போதிய கால அவகாசம் அளிக்கப்பட்டுள்ளது. ஈடன் கார்டன் மைதானத்துக்கு மட்டும் ஏன், இந்த நீதி மறுக்கப்படுகிறது' என, காதில் புகை வரும் அளவுக்கு புலம்புகிறார் டால்மியா.

தமிழ் வளர்ப்பும் பிரதமர் புறக்கணிப்பும்

தமிழக முதல்வர் கருணாநிதியின் தமிழார்வம் அனைவரும் அறிந்ததே. இந்த ஆங்கிலப் புத்தாண்டுக்கு வாழ்த்துச் சொன்னதோடு மட்டுமில்லாமல், அதிகாலை முதலே வரிசை கட்டி வந்த அமைச்சர் பெருமக்கள், அதிகாரிகளின் வாழ்த்துக்களையும் சலிக்காமல் வாங்கிக்கொண்டார். உண்மையான தமிழ்ப் புத்தாண்டான சித்திரை முதல் தேதியிலோ, இவரே உருவாக்கிய புத்தாண்டான தை முதல் தேதியிலோ இப்படி வரிந்துகட்டி தலைவர்கள் வாழ்த்துச் சொன்னதாக என் சிற்றறிவுக்கு எட்டவில்லை.

இப்படி வளர்த்தால் போதாதென்று, சினிமா கவிஞர் வைரமுத்துவின் ஆயிரம் பாடல்களை நூலாக தொகுத்து வெளியிடும் நிகழ்ச்சிக்கும் சென்று, தமிழ் வளர்த்தார். அங்கு தான் ஆரம்பித்தது பிரச்னை. "கவிஞரை வாழ்த்தச் சென்றவர், பிரதமரை வரவேற்கச் செல்லாதது ஏன்' என்ற சர்ச்சை எழுந்தது.

"ஏற்கனவே ஒப்புக்கொண்ட நிகழ்ச்சியின் காரணமாக, பிரதமரை வரவேற்கச் செல்லவில்லை' என முதல்வர் பேட்டியளித்தார். உண்மை அது தானா?

இந்தியாவின் நம்பர் ஒன் வி.ஐ.பி., என்பதால் மட்டுமின்றி, இசட் பிரிவு பாதுகாப்பிலும் இருப்பதால், பிரதமரின் நிகழ்ச்சிகள் வெகு முன்னரே தீர்மானிக்கப்பட்டு விடுகின்றன. முக்கிய பிரமுகர்களின் இறப்பு போன்ற ஒன்றிரண்டு அரிதான நிகழ்வுகள் தவிர, மற்ற அனைத்தும் முன்னரே முடிவு செய்யப்பட்டுவிடும்.

அந்த வகையில் தான் பிரதமர் மன்மோகன் சிங்கின் சென்னை விஜயமும் அமைந்தது. இந்திய அறிவியல் சங்கத்தின் 98வது மாநாட்டை துவக்கிவைக்க பிரதமர் ஒப்புக்கொண்டார். அதே நாளில், அடையாறில் அமைந்துள்ள பூங்காவையும் திறப்பதாக ஏற்பாடு. எல்லாம் முடிந்து, எங்கே கல்வெட்டு வைப்பது, என்பது வரை தீர்மானித்தாகிவிட்டது.

இரண்டு நாட்கள் முன்பு ஓர் இரவில் திடீரென, டில்லியில் இருந்து வந்தது ஓலை. பூங்கா திறப்பில் பிரதமரால் பங்கேற்க முடியாது. அதற்கு அவர்கள் சொன்ன காரணம், அவர்களுக்கே வெளிச்சம். இரவோடு இரவாக தமிழக அரசு ஒரு செய்திக்குறிப்பை வெளியிட்டது. "மத்திய சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகத்தின் அனுமதி கிடைக்காததால், பூங்கா திறப்பு தள்ளிப்போகிறது.'

மறுநாள் காலையில் செய்தித்தாள் படித்த அத்தனை பேர் புருவமும் உயர்ந்தது. பிரதமர் பங்கேற்கும் ஒரு நிகழ்ச்சிக்கு சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகமாவது, அனுமதி கொடுக்காமல் இருப்பதாவது. இத்தனைக்கும், அது ஒன்றும் அணு உலை அல்ல; பூங்கா!

"அமைச்சகம் அனுமதி தராதது ஏன்? அனுமதியே வாங்காமல் பிரதமரை அழைத்தது ஏன்? வெறுமனே விண்ணப்பம் மட்டும் கொடுத்துவிட்டு, தூங்கிவிட்டதா தமிழக அரசு? சுற்றுச்சூழல் அமைச்சகத்தின் அனுமதி கிடைக்கவில்லை என, தமிழக அரசுக்குத் தெரிவதற்கு முன், பிரதமர் அலுவலகத்துக்குத் தெரிந்தது எப்படி?' என்பவை எல்லாம் விடை தெரியாத வினாக்கள்.

சரி, அதுதான் போகட்டும். பூங்கா திறப்பு இல்லை என்றாகிவிட்டது. மாநாட்டுக்கு மட்டும் பிரதமர் வருவதும் உறுதியாகிவிட்டது. மாநிலத்தின் முதல்வர் என்ற முறையில், தமிழகம் வரும் பிரதமரை வரவேற்க வேண்டியது கருணாநிதியின் கடமை அல்லவா? "மன்மோகன் சிங்கை வரவேற்பதைத் தவிர்ப்பதற்காகவே கொடநாடு சென்றார்' என, ஜெயலலிதாவை விமர்சித்ததும் இவர் தான் அல்லவா?

அதை எல்லாம் மறந்துவிட்டு, துணை முதல்வரை அனுப்பிவிட்டு, வைரமுத்துவின் பாடல்களை வெளியிடச் சென்றது சரி தானா? இரவு 7.45க்கு பிரதமர் சென்னை வந்துவிட்டார். அவரை வரவேற்ற பிறகு, 8 மணிக்கு புத்தகத்தை வெளியிட்டால், வைரமுத்து மறுத்திருப்பாரா? ஏர்போர்ட்டுக்கும் ராஜ்பவனுக்கும் இடையில் தானே இருக்கிறது, நிகழ்ச்சி நடந்த லீ ராயல் மெரிடியன் ஹோட்டல்!

அது கூட வேண்டாம். புத்தகத்தை வெளியிட்ட பிறகாவது, ராஜ்பவன் சென்று பிரதமரைச் சந்தித்திருக்கலாம் அல்லவா? அப்படி சந்திப்பதாக முதலில் முடிவு செய்யப்பட்டு இருந்ததால் தானே, பிரதமரின் நிகழ்ச்சி நிரலில், "இரவு 8.30 மணி: ரிசர்வ்டு' எனக் குறிப்பிடப்பட்டிருந்தது.

அப்போதும் சந்திக்கவில்லை என்றான பிறகு தான், "தி.மு.க., காங்கிரஸ் உறவு கதம் கதம்' என வதந்திகள் வலுப்பெற்றன. அதன் பிறகே, துணை முதல்வர் ஸ்டாலின் தூது சென்றதும், முதல்வர் சம்மதித்ததும், மறுநாள் காலை 8.30க்கு பிரதமரைச் சந்திப்பதும் முடிவானது.

அதை அப்படியே வெளியே சொல்ல முடியாதல்லவா? அதனால் தான் அரசுத் தரப்பில், "வைரமுத்து நிகழ்ச்சியில் பங்கேற்றதால் முதல்வருக்கு கிறுகிறுப்பு வந்துவிட்டது; முதுகு வலி; அதனால் தான் பிரதமரைச் சந்திக்கவில்லை' என விளக்கம் சொல்லப்பட்டது.

அதுவே உண்மையாக இருந்தால், நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் மருத்துவமனைக்கோ, வீட்டுக்கோ அல்லவா முதல்வர் சென்றிருக்க வேண்டும். அவர் சென்ற இடம், புதிய தலைமைச் செயலகம் ஆயிற்றே. மேலும், "பிரதமரை வரவேற்க நான் செல்லவில்லை' என்பதை, நூல் வெளியீட்டு நிகழ்ச்சியிலே பெருமையாகக் குறிப்பிட்டார் முதல்வர்.

"அப்படியானால், இது திட்டமிட்ட புறக்கணிப்பு தானே' என, அ.தி.மு.க., பொதுச் செயலர் ஜெயலலிதா சொல்வாரோ, என்னவோ... நான் சொல்லவில்லை!

முழுப்பூசணிக்காயை....

தமிழக அரசுப் பேருந்துகளில் கட்டணம் எப்பொழுதும் உயர்வு செய்யப்படவில்லை என்ற அரசின் அறிவிப்பு முழுப்பூசணிக்காயை சோற்றில் மறைக்க முயலும் கதையாக உள்ளது.  முன்பெல்லாம், சொந்த ஊரிலிருந்து கிளம்பும் ஒவ்வொருவரும் செல்ல வேண்டிய ஊருக்கு எவ்வளவு பேருந்துக் கட்டணம் என்பதைத் தெரிந்து வைத்துக்கொண்டு அந்தப் பணத்தைக் கையில் எடுத்துக் கொண்டு கிளம்புவதுதான் வழக்கம்.  அதுவும் குறிப்பாக, தங்கள் பிள்ளைகளை வெளியூரிலுள்ள பள்ளி, கல்லூரிகளில் படிக்க வைக்கும் பெற்றோர்கள் பேருந்துக் கட்டணத்துக்கு இவ்வளவு வைத்துக்கொள் என்றும், இதர செலவுகளுக்கு இவ்வளவு என்றும்தான் கொடுப்பது வழக்கம்.  ஆனால், இன்றோ இந்த ஊரிலிருந்து, இந்த ஊருக்குச் செல்ல இவ்வளவுதான் பேருந்துக் கட்டணம் என்று யாராலும் கூறமுடியாது என்பதே உண்மை. தினமும் பேருந்தில் பயணம் செய்யும் மாணவர்கள், அலுவலகம் செல்வோர், பெண்கள், விவசாயிகள், வயதானவர்கள் என யாராக இருந்தாலும், பேருந்தில் வெளியூருக்குச் சென்று, மீண்டும் தங்கள் ஊருக்குத் திரும்பி வருவதற்கு இவ்வளவு கட்டணம்தான் எனத் துல்லியமாகக் கணக்குப் பார்த்து பணத்தை எடுத்து செல்வது என்பது இன்றைய காலகட்டத்தில் நினைத்துப் பார்க்க முடியாத ஒன்று.  அந்த அளவுக்கு ஒவ்வொரு பேருந்திலும் ஒவ்வொரு விதமாகக் கட்டணம் வசூலிக்கப்படுகிறது. பி.பி., எஸ்.எப்.எஸ்., எல்.எல்.எஸ்., தாழ்தள சொகுசுப் பேருந்து, ஒன்-டூ-ஒன் பேருந்து, டிரிபிள் எஸ், என விதவிதமாக "ஸ்டிக்கர்'கள் ஒட்டப்பட்டுள்ள பேருந்துகள் சாலைகளில் வலம் வருகின்றன. இவைகளில் எந்தப் பேருந்தில் எவ்வளவு கட்டணம் என்பது அன்று காலை அந்தப் பேருந்தில் ஏறும் நடத்துநருக்கு மட்டுமே தெரிந்த ரகசியம்.  நேற்று இந்தப் பேருந்தில்தானே ஏறினோம், அப்பொழுது இவ்வளவு கட்டணம்தானே வாங்கினார்கள் என நினைத்து இன்று அதே பேருந்தில் ஏறினால், நாம் நிச்சயம் ஏமாளியாகி விடுவோம். இன்று அந்தப் பேருந்து வேறு வகை சிறப்புப் பேருந்தாக உருமாறி, நமது பர்சையும், பணத்தையும் பார்த்துக் கேலியாகச் சிரிக்கும். அந்தப் பேருந்தும் நேற்று போலவே அனைத்து நிறுத்தங்களிலும் நின்று செல்லும் என்பதுதான் நடைமுறையாக உள்ளது.  கிராமப்புறங்களில் வசிக்கும் வயதானவர்கள், பேருந்தில் பயணம் செய்யும் நிலையில் காலையில் சென்ற பேருந்தில் எவ்வளவு கட்டணம் வாங்கினார்களோ அந்தக் கட்டணத்தைத்தான் திரும்பி வரும்பொழுதும் கொடுப்பேன் என நடத்துநரிடம் சண்டையிடுவதும், அதன் தொடர்ச்சியாக அவர்களை நடத்துநர் இறக்கி விடுவதும் வழக்கமாக நடைபெறும் காட்சிகள். பலருடைய முன்னிலையில் நடைபெறும் இந்த வேதனையால் அவர்களின் மனதில் எழும் கோபம், அரசின் மீது கோபத்தை ஏற்படுத்தி வருவதையும் கண்கூடாகக் காணலாம்.  முன்பெல்லாம் நகரப் பேருந்துகளைத் தவிர மற்ற பேருந்துகளில் எல்லாம் ஒரே கட்டணம்தான் என்று பழைய கால விஷயங்களைச் சொல்லும் இவர்களின் கதைகளைக் கேட்கும் பயணிகள், பேருந்துக் கட்டண உயர்வு குறித்து, தாங்கள் இறங்கும் இடம் வரும்வரை புலம்பி, பின்னர் எது சொன்னாலும் நடக்காது என்ற தத்துவத்தையும் உதிர்த்து, இறங்கிச் செல்வதும், பின்னர் மீண்டும் பேருந்தில் ஏறி புலம்பி, தங்களின் மனக்குமுறலை வெளிப்படுத்தி வருவதை ஒவ்வொரு பேருந்தும் கேட்டுக்கேட்டு தனக்குள் சிரித்துக் கொண்டாலும் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை.  ஒவ்வொரு மனிதரின் வாழ்க்கையில் தினமும் பயன்படும் பேருந்துகளில், கட்டணம் உயர்த்தப்பட்டிருப்பது, படித்தவர் முதல் பாமரர் வரை என அனைவரும் அறிந்துள்ள நிலையில் பேருந்துக் கட்டணம் உயர்த்தப்படவில்லை என தமிழக அரசு கூறியிருப்பது வேடிக்கையிலும், வேடிக்கையாக உள்ளது.  கடந்த சட்டப்பேரவைக் கூட்டத்தொடரின்போது, கடையநல்லூர் சட்டப்பேரவை உறுப்பினர் சா.பீட்டர்அல்போன்ஸ் (காங்.), டீசல் பற்றாக்குறையால் அரசு பேருந்துகள் நிறுத்தப்பட்டுள்ளதாகவும், எண்ணெய் நிறுவனங்களுக்குப் பல கோடி ரூபாய் பாக்கி இருப்பதாகவும் செய்திகள் வந்துள்ளது குறித்து கேள்வி எழுப்பினார்.  இதற்குப் பதிலளித்த தமிழக போக்குவரத்துத் துறை அமைச்சர் கே.என்.நேரு, அ.தி.மு.க. ஆட்சியில் 16,000 பேருந்துகள் இயக்கப்பட்டன. ஆனால் கடந்த நான்கரை ஆண்டுகளில் தி.மு.க. ஆட்சியில் 15,000 புதிய பேருந்துகள் வாங்கப்பட்டு இயக்கப்பட்டு வருகின்றன. டீசல் விலை 16 முறை உயர்த்தப்பட்ட பொழுதும், பேருந்துக் கட்டணம் ஒருபோதும் உயர்த்தப்படவில்லை என தெரிவித்தார்.  போக்குவரத்துத் துறை அமைச்சரே பேருந்துக் கட்டணத்தை உயர்த்தவில்லை என்று கூறியுள்ள நிலையில், பேருந்துகளில் வழக்கமான கட்டணத்தைத்தானே வசூலிக்க வேண்டும். ஆனால் கிராமங்களுக்குச் செல்லும் சாதாரணப் பேருந்துகளுக்குக்கூட வெவ்வேறு விதமான பெயர்கள் சூட்டப்பட்டு கூடுதல் கட்டணம் வசூலிக்கப்படுகிறதே.  தமிழக அரசு கட்டணத்தை உயர்த்தச் சொல்லவில்லை என்றால், அந்தக் கட்டணத்தை உயர்த்தியவர்கள் யார்? இந்த விவரம் அரசுக்குத் தெரியாதா என கேள்வி எழுப்பும் பொதுமக்களுக்கு அரசின் பதில் என்ன?  

மீனவர்கள் சாவும் முதலைக் கண்ணீரும்

"தமிழக மீனவர் படுகொலை: இலங்கை கடற்படை அட்டகாசம்' என்ற செய்தியை, கிட்டத்தட்ட அனுதினமும் படிக்க முடிகிறது. நாளிதழின் தேதியும், இறந்தவரின் பெயரும் தான் மாறுகிறதே தவிர, படுகொலைகள் நின்றபாடில்லை. வழக்கமாக ஒரு லட்சம் ரூபாய் நிதியும், மத்திய அரசுக்கு ஒரு கடிதமும் அனுப்பி, தன் கடமையை முடித்துக்கொள்ளும் தமிழக அரசு, இம்முறை ஐந்து லட்சம் ரூபாய் நிவாரணம் அளித்துள்ளது (கடந்த ஜூலையில் மூன்று லட்சம் கொடுத்த ஞாபகம்).

மத்திய அரசும் தன் பங்குக்கு கடுமை காட்டி, இலங்கைத் தூதரிடம் விசாரித்துள்ளது; இந்திய தூதரகத்தை அறிக்கை தரச் சொல்லியுள்ளது. எல்லாம், எதிர்வரும் சட்டசபைத் தேர்தலின் தயவு என்பதை யாரும் சொல்லித்தரவேண்டியதில்லை. "இதுக்குத் தான், சாகுறது கூட, தேர்தல் நேரமாப் பார்த்து சாகணும்' என கிண்டல் அடித்துள்ளார் நண்பர் எஸ்.ஆர்.சேகர்.

கிண்டல் அப்புறம்; சீரியஸ் இப்புறம்: கச்சத்தீவை இலங்கைக்கு தாரை வார்த்ததில் இருந்து தான் தமிழக மீனவர்கள் இப்படி ஜலசமாதி ஆக்கப்படுவது அடிக்கடி நடக்கிறது. அந்த முடிவே ஆயிரத்தெட்டு சர்ச்சைகளைக் கிளப்பியது. அதன் விளைவும், ஆயிரத்தெட்டு உயிர்களைப் பலி வாங்குகிறது. "தவறு நம் மீனவர்கள் மீது தான். அவர்கள் தான், எல்லை தாண்டி மீன் பிடிக்கச் செல்கின்றனர். சர்வதேச கடல் எல்லையோடு நிறுத்திக்கொண்டால் இந்தப் பிμச்னை இல்லை. எல்லையை அடையாளம் காட்டும் வகையில் ஒளிரும் மிதவைகள் வைக்கப்படும்' என்றெல்லாம் மத்திய, மாநில அரசுத் தரப்பில் சொல்லப்படுகிறது.

மீனவர்கள் பலியாவது ஒரு சோகம் என்றால், சொந்த நாடே அதை நியாயப்படுத்துவது பெருஞ்சோகம். முதல்வர் கருணாநிதி கூட, "சில பேராசை மீனவர்கள், கடல் எல்லையைத் தாண்டுவதால் தான் இவ்வாறு நேர்கிறது' எனச் சொல்லி, ஜெயலலிதாவிடம் வாங்கிக் கட்டிக்கொண்டார். எல்லாரும், எல்லை மீறும் தமிழக மீனவர்களை எச்சரிக்கின்றனறே தவிர, அதே மாதிரி அத்துமீறி இந்திய கடல் எல்லைக்குள் வரும் பாகிஸ்தான், பங்களாதேஷ் மற்றும் இலங்கை மீனவர்கள் ஒரு முறையேனும் சுடப்பட்டதாக வரலாறு உண்டா என்பதைப் பற்றி வாய் திறப்பதில்லை.

பரம்பரைப் பகை நாடான பாகிஸ்தான் கூட, நம் மீனவர்கள் எல்லை தாண்டி அவர்களின் கடல் எல்லைக்குள் போகும்போது, கைது செய்து, விசாரணை நடத்தி, "எக்ஸேஞ்ச் ஆஃபரில்' விடுதலை செய்கிறதே தவிர, அப்பாவி மீனவர்களைச் சுட்டுக் கொல்வதில்லை. அவர்களுக்கு இருக்கும் இரக்கம் கூட இலங்கைக்கு இல்லாமல் போனது ஏன்?

விடுதலைப் புலிகளின் நடமாட்டம் இருந்தபோதாவது, இத்தகைய சந்தேகக் கொலைகளில் ஒரு நியாயம் இல்லாவிட்டாலும், "லாஜிக்' இருந்தது. இப்போது என்ன கேடு? அதான், புலிகளை பூண்டோடு ஒழித்தாயிற்றே. சந்தடி சாக்கில் அப்பாவித் தமிழர்களையும் அடக்கம் செய்தாயிற்றே. இனியும் கூடவா தமிழக மீனவர்கள், தம் வயிற்றுப் பிழைப்புக்காக மீன்களைத் தேடக்கூடாது?

கடைசியாக கொல்லப்பட்டவர், புதுக்கோட்டை மாவட்டம் ஜெகதாபட்டிணத்தைச் சேர்ந்த பாண்டியன் (13.01.11). இவரே கடைசியாக இருப்பார் என சொல்வதற்கில்லை. இதற்கெல்லாம் காரணம், தமிழக அரசுத் தரப்பிலும், இந்திய அரசுத் தரப்பிலும் காட்டப்படும் உறுதியின்மை தான். ஒப்புக்கு ஒரு கடிதம் எழுதிவிட்டால் முடிந்ததாக நினைக்கிறது தமிழக அரசு. ஒப்புகை கடிதம் அனுப்பிவிட்டால் முடிந்ததாக நினைக்கிறது மத்திய அரசு. இந்தக் கடிதக் காமெடி தொடரும் வரை, மீனவர் படுகொலையும் தொடரத்தான் செய்யும்.

அதேசமயம், இந்திய அரசு என்ன உறுதியான உருட்டல், மிμட்டல் விடுத்தாலும் அஞ்சும் நிலையில் இன்றைய இலங்கை அரசு இல்லை என்பதையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அதற்கு காரணமும் இவர்களின் அரை குறை நிலைப்பாடு தான். போர் உச்சகட்டத்தில் இருந்தபோது, இலங்கைத் தமிழர்களுக்கு ஆதரவாகவோ, இலங்கை அரசுக்கு ஆதரவாகவோ எந்த ஓர் உறுதியான நிலைப்பாடும் எடுக்காமல், கூழுக்கும் ஆசை; மீசைக்கும் ஆசை என்பது போல், மழுப்பியது மத்திய அரசு. பலன்: நம் பரம வைரிகளான சீனாவும், பாகிஸ்தானும் நேரடியாக இலங்கைக்கு ஆயுத உதவிகள் செய்யத் தொடங்கின. இன்று, இலங்கைத் துறைமுகங்களின் உள்கட்டமைப்பு வரை வேர் பாய்ச்சி நிற்கிறது சீனா. எதுவும் செய்ய முடியாமல், அதை வேடிக்கை பார்க்கிறது இந்தியா.

ஒருவேளை தமிழக மீனவர் பிரச்னையில் இந்தியா முறைத்தால், "போய்யா வேலையைப் பார்த்துக்கிட்டு' என பதில் வந்தாலும் வியப்பதற்கில்லை. கிட்டத்தட்ட இதே பதிலை, அண்ணன் மகிந்த ராஜபக்ஷேவின் சகோதரர் பசில் ராஜபக்ஷே, போரின்போதே சொல்லிவிட்டார்; திரும்பவும் சொல்லத் தயங்க மாட்டார். அதனால் தான், காமன்வெல்த் போட்டியின் நிறைவு விழா நிகழ்ச்சிக்கு ராஜபக்ஷேவை அழைத்து தாஜா செய்துகொண்டது இந்தியா.

நம்மூர் அரசியல்வாதிகளுக்கு இதெல்லாம் பழக்கமான விஷயங்கள். அவர்களைப் பொறுத்தவரை, மீனவர் சாவு என்பது, உயிரிழப்பு இல்லை; தேர்தல் நேரத்தில் நடந்துவிடக்கூடாத ஓட்டிழப்பு; அவ்வளவே!

தோகா: கிரிக்கெட் சூதாட்டத்தில் ஈடுபட்ட பாகிஸ்தான் வீரர்களுக்கு ஐ.சி.சி., கடும் தண்டனை விதித்துள்ளது. இதில், சல்மான் பட்டிற்கு அதிகபட்சமாக 10 ஆண்டு தடை விதிக்கப்பட்டுள்ளது.
கடந்த ஆண்டு லார்ட்சில் நடந்த டெஸ்ட் போட்டியில் இங்கிலாந்து, பாகிஸ்தான் அணிகள் மோதின. இப்போட்டியில் "ஸ்பாட் பிக்சிங் எனப்படும் கிரிக்கெட் சூதாட்டத்தில் பாகிஸ்தானின் சல்மான் பட், முகமது ஆமிர், முகமது ஆசிப் ஆகியோர் ஈடுபட்டதாக இங்கிலாந்து பத்திரிகை செய்தி வெளியிட்டது. சூதாட்ட புக்கிகளிடம் பெரும் தொகையை பெற்றுக் கொண்டு ஆமிர், ஆசிப் வேண்டுமென்றே "நோ-பால் வீசியது அம்பலமானது. இதற்கு, அப்போதைய கேப்டன் சல்மான் பட் ஒத்துழைத்ததும் தெரிய வந்தது. இப்பிரச்னையில் சர்வதேச கிரிக்கெட் கவுன்சில்(ஐ.சி.சி.,) உடன் நடவடிக்கை எடுத்தது. சம்பந்தப்பட்ட வீரர்களுக்கு இடைக்கால தடை விதித்தது.
பின் மைக்கேல் பெலாப் தலைமையிலான 3 பேர் அடங்கிய ஐ.சி.சி., தீர்ப்பாயம் விசாரணை நடத்தியது. நேற்று கத்தார் தலைநகர் தோகாவில் நடந்த கூட்டத்தில் 9 மணி நேரம் விரிவான விசாரணை நடத்தப்பட்டது. இதில், மூன்று வீரர்களுக்கும் சூதாட்ட ஏஜன்ட்களிடம் தொடர்பு இருப்பது உறுதி செய்யப்பட்டது. இவர்கள் மீதான குற்றம் நிரூபணமானதால், கடும் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது.
இது குறித்து வெளியிட்ட தீர்ப்பில் கூறியிருப்பதாவது:
 லார்ட்ஸ் டெஸ்ட் போட்டியின் போது, ஒரு ஓவரில் ரன் எடுக்காமல் "மெய்டனாக அமையும்படி பேட் செய்யுமாறு சல்மான் பட் கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டார். இவர் அவ்வாறு செய்யவில்லை. ஆனாலும், இது தொடர்பாக தன்னை சூதாட்ட ஏஜன்ட் மஜித் அணுகிய விபரத்தை ஐ.சி.சி., ஊழல் தடுப்பு குழுவுக்கு தெரிவிக்க தவறினார். ஆசிப், ஆமிர் ஆகியோர் சூதாட்ட ஏஜன்ட் சொன்னபடி வேண்டுமென்றே "நோ-பால் வீசியது தெரிய வந்துள்ளது. இதற்கு சல்மான் பட் ஒத்துழைப்பு அளித்துள்ளார்.
இதையடுத்து சல்மான் பட், கிரிக்கெட் போட்டிகளில் பங்கேற்க 10 ஆண்டு தடை விதிக்கப்படுகிறது. இவர், வரும் காலங்களில் ஐ.சி.சி., விதிமுறைகளை மீறாமல், பாகிஸ்தான் கிரிக்கெட் போர்டு அளிக்கும் ஊழல் தடுப்பு தொடர்பான முகாமில் பங்கேற்கும் பட்சத்தில் 5 ஆண்டு விலக்கு அளிக்கப்படும்.
ஆசிப்பிற்கு 7 ஆண்டுகள் தடை விதிக்கப்படுகிறது. இவரும் ஐ.சி.சி., வதிமுறைகளை மீறாமல் இருந்தால், 2 ஆண்டுகள் விலக்கு அளிக்கப்படும். முகமது ஆமிருக்கு 5 ஆண்டுகள் தடை விதிக்கப்படுகிறது.
இவ்வாறு தீர்ப்பில் கூறப்பட்டுள்ளது.
தடை விதிக்கப்பட்டுள்ள மூன்று வீரர்களும், அடுத்த மாதம் துவங்க உள்ள உலக கோப்பை தொடருக்கான அணியில் இடம் பெறவில்லை. ஆனாலும், இவர்களுக்கு விதிக்கப்பட்டுள்ள தடை, பாகிஸ்தான் கிரிக்கெட்டுக்கு பெரும் பின்னடைவாக அமைந்துள்ளது.

ரஜினிக்கு அனுமதி; ஜேம்ஸ் பாண்டுக்கு இல்லை!

எந்திரன் படப்பிடிப்பு 2008 இல் துவங்கியபோது, ‘கிளிமாஞ்சரோ’ பாடலை படமாக்க ஷங்கர் இதுவரை சினிமாவில் யாரும் காட்டியிராத ஒரு லொக்கேஷனை தேர்ந்தெடுக்க விரும்பினார். அதிசயக்கித்தக்க வகையில் அவர்கள் முதன் முதலில் சென்று இறங்கிய இடம், ஜேம்ஸ் பான்ட் படத்திற்கு கூட அனுமதி மறுக்கப்பட்ட ஒரு இடமாகும். மாச்சு பிச்சு என்னும் இந்த இடம், பெரு நாட்டில் உள்ளது. நவீன உலக அதிசயங்களில் ஒன்று இது. (Seven Wonders of the Modern World)
Hindustan Times – பெங்களூர் பதிப்பில் வெளியான இது பற்றிய இதுவரை கேள்விப்பட்டிராத செய்தியுடன், ரத்னவேலு சமீபத்தில் ஒரு ஆங்கில சானலுக்கு அளித்த பேட்டியிலிருந்து சில தகவல்களை சேர்த்து இந்த பதிவை தந்திருக்கிறேன்.
மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு, Quantum of Solace என்ற ஜேம்ஸ் பான்ட் 007 படத்திற்காக அதன் தயாரிப்பாளர்கள், மேற்படி இடத்தில் ஷூட்டிங் நடத்த அனுமதி கேட்டபோது, பெரு அரசாங்கம் அதற்க்கு மறுப்பு தெரிவித்துவிட்டது. UNESCO  வின் பாதுகாக்கப்பட்ட இடங்களில் இந்த மாச்சு பிச்சுவும் ஒன்று. படப்பிடிப்பு முதலியவற்றை அனுமதித்தால் அதன் இயற்க்கை அழகு சிதைந்துவிட வாய்ப்புண்டு என்ற அச்சத்தால் வந்தது இந்த மறுப்பு.

ஆனால், சூப்பர் ஸ்டார் இருக்க, இது போன்ற தடைகள் ஏதும் வரமுடியுமா? அதிசயிக்கத்தக்க வகையில் எந்திரன் ஷூடிங்கிற்க்கு இங்கு அனுமதி கிடைத்தது. ஆனால் அப்போதும் சோதனை தீரவில்லை. ஷூட்டிங் நடத்தலாம், ஆனால் லைட்டிங் எதுவும் போடக்கூடாது என்ற நிபந்தனையுடன் படப்பிடிப்பு நடத்த அனுமதி கிடைத்தது. லைட்டிங் இல்லாமல் ஷூட்டிங்கா? ஒரு படத்திற்கு பகலில் ஷூட்டிங் நடந்தாலும், லைட்டிங் என்பது முக்கியம். காரணம், முகத்தில் விழும் ஷேடோக்களை, லைட்டிங் வைத்து தான் நீக்கமுடியும். லைட்டிங்கே இல்லாமல் எப்படி படப்பிடிப்பு நடத்துவதாம்?
இதில் திடுக்கிடவைக்கும் சமாச்சாரம் என்னவென்றால், இந்த விஷயம் (லைட்டிங் வைக்கக்கொடாது என்ற சமாச்சாரம்) எந்திரன் யூனிட்டுக்கு அங்கு பொய் இறங்கியதும் தான் தெரியுமாம். இத்துனை செலவு செய்து வந்தாயிற்று. படப்பிடிப்பு நடத்தாமல் திரும்பமுடியாது. வேறொரு இடத்தை தேர்வு செய்தால் கூட அதற்க்கும் நேரம் பிடிக்கும். என்ன செய்வது என்று எந்திரன் யூனிட் கையை பிசைந்த போது, ரத்னவேலு கைகொடுத்தார். “லைட்டிங் இல்லாமலே நான் ஒளிப்பதிவு செய்கிறேன். அது என்னால் முடியும்” என்று கூறி, கிளிமாஞ்சரோ பாடலை படம்பிடித்தார் ரேண்டி. பாடல் எப்படி வருமோ என்று திகிலுடன் இருந்தவர்கள், ரஷ் மற்றும் டபுள் பாசிட்டிவ் பார்த்தபிறகு அசந்துவிட்டார்கலாம். சூப்பர் ஸ்டார் விஷேஷமாக பாராட்டு தெரிவித்தாராம். அந்தளவு, ரேண்டி கச்சிதமாக படம்பிடித்திருக்கிராராம்.

சரி…மாச்சு பிச்சுவிர்க்கு வருவோம். “அங்கு சென்ற பிறகு தான் தெரிந்தது. அங்கு படப்பிடிப்பு நடத்த அனுமதிக்கப்பட்ட முதல் படம் எந்திரன் தான்,” என்று கூறுகிறார் ஷங்கர்.
கிளிமாஞ்சரோ பாடலை பார்க்க பிரமாதமாக இருக்கிறது. ஆனால் அதை எடுக்க அவர்கள் பட்ட பாடு… அப்பப்பா…
அந்த பகுதியில் எங்கு பார்த்தாலும் பூச்சிகள். யூனிட்டாரை அவை பதம் பார்க்கும் வரை அவற்றை யாரும் சீரியசாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை. பிறகு தான் தெரிந்தது, இந்த பூச்சிகடி கொஞ்சம் வித்தியாசமானது என்று. முதலில் அரிப்பு ஏற்படும். பின்னர் அந்த இடம் புண்ணாகிவிடும். கூடவே இலவச இணைப்பாக மூச்சுத்திணறல். இங்கு வந்த பிறகு, கடிபட்ட பலர், தொடர்ந்த பல நாட்கள் சிகிச்சை எடுத்துக்கொண்ட பின்னரே குணமடைந்தனர். அந்தளவு கடியோ கடி. புண் ஆறிய பிறகு கூட அந்த வடு பெரும்பாலானோருக்கு மறையவில்லையாம்.
(அது சரி… தலைவரும், உலக அழகியும் எப்படி இந்த கடியில இருந்து தப்பிச்சாங்க?)
மாச்சு பிச்சு – சிறு குறிப்பு:
மாச்சு பிச்சு (அப்படினா பழைய மலைன்னு அர்த்தம்), பெரு நாட்டில், இன்கா சாம்ராஜ்ஜியம் விரவியிருந்த காலகட்டத்தில், மலைக்கு மேல் கட்டப்பட்ட ஒரு கட்டுமானம் ஆகும். கட்டப்பட்ட ஆண்டு கி.பி.1450 . பிற்பாடு பெரு மீது நடந்த ஸ்பானிய படையெடுப்பால், பல கட்டுமானங்கள் நிர்மூலமாக்கப்பட்டாலும், இது மட்டும் தப்பியது. 1981 ஆம் ஆண்டு பெரு அரசாங்கம் இதை வரலாற்று நினைவு சின்னமாக அறிவித்தது. 2007 ஆம் ஆண்டு நடந்த “Modern Wonders of World” இணையதள வாஎக்கேடுப்பில், ஏழு நவீன உலக அதிசயங்களில் ஒன்றாக தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டது.

BLACK YELLOW RED - Tamil Short Film

Tamil short film - Nadanthathu Yenanau

Tamil Short FIlm - Thota Vilai Enna

AWARD WINNING SHORT FILM "AASAI"

மனிதாபிமானம் – சிறுகதை

“அம்மே குத்துக்கல்லாட்டம் உக்காந்து கிடக்காம ஆக வேண்டியதைப் பாருங்க. ரோசாமணியைப் பெண் பார்க்க வாராக. இன்னும் மணி நேரம் கூட இல்லை”.

“எலே என் செல்ல ராசா, நெசம்மாவா சொல்றே?”

நெசம்மாத்தான் பாட்டி. எங்க சின்ன முதலாளிதான் வெவரம் சொன்னாரு. மாப்பிள்ளைக்கு ரோசாமணியை விட பெரிய படிப்பாம். சென்னையில் ஒரு பெரிய மருந்துக் கம்பெனியில் வேலையாம். நல்ல சம்பளம். கவுரவமான குடும்பம்னு சொன்னாரு”.

“தங்கச்சிக்கு சீர் செனத்தியெல்லாம் பேசியாச்சா ஆறுமுகம்”. தாயின் குரலில் கவலை.

“நம்ம குடும்பத்தை பத்தி முதலாளி வெவரமா சொல்லிட்டாராம். அவங்களுக்கு படிச்ச பொண்ணா குடும்ப லட்சணமா இருந்தாப் போதுமாம். நம்மால முடிஞ்சத செய்யச் சொல்லிட்டாக. சம்மதிச்சுப்புட்டுத்தான் வாராக”

“ராசா என் வயித்துல பால வார்த்த. அந்த நீலியம்மன் இன்னைக்காவது கண்ணைத் திறந்தாளே! அப்படியே உனக்கும் ஒன்னப் பார்த்துட்டா ஒரு செலவா போகும்”.

“பாட்டி நீ வாய மூடி சும்மா இருக்க மாட்டே? கல்யாணாச் செலவு அவங்கது. நீ ஓசில ஒல வைக்கப் பார்க்கியா? போங்க. போயி முதல்ல ஆக வேண்டியதைப் பாருங்க”.

”சரி ஆறுமுகம்! ரோசாமணிக்கு சேதி சொல்லியாச்சா?”

“மதியமே அவ ஸ்கூலுக்குப் போயி சேதிய சொல்லிட்டேன். வந்திருவா”.

நம் நாட்டின் பட்ஜெட் பற்றிக் கவலைப்படாத குடும்பங்களில் ஆறுமுகசாமி குடும்பமும் ஒன்று. இரண்டு பேர் உழைத்தும் பற்றாக்குறை நிலவரம்!

மூன்றாண்டுகளுக்கு முன்பு வரை அதுவும் நல்ல நிலையில் இருந்த குடும்பம்தான். அவன் தந்தைக்கு இதய நோய் என்ற வடிவில் துரதிருஷ்டம் அக்குடும்பத்தை தொற்றிக் கொள்ள, அது அக்குடும்பத்தின் சொத்துக்களையும் விழுங்கி, ரோசாமணிக்கு என்று இருந்த சேமிப்பையும் சேர்த்து ஏப்பம் விட்டு விட்டது.

ரோசாமணி ஒரு பட்டதாரி ஆசிரியை. படிப்பைப் பொறுத்த வரை அவள்தான் அந்த ஊருக்கு கின்னஸ் ரேகார்டு. பெயருக்கு ஏற்றாற்போல் அவள் உணமையிலேயே அழகு ரோசாதான். அக்கிராமத்து சொந்தங்களில் ரோசாமணியை மணந்து கொள்ள பலருக்கு கொள்ளைப் பிரியம். அடைந்தால் ரோசாமணிதான் என்று சிலர் வரிந்துகட்டிக் கொண்டிருக்க, அவள் தந்தையோ படிப்பை அளவு கோலாக வைத்து, வெளியில் மாப்பிள்ளை பேசி முடித்து விட்டார். அவள் பருவம் இசைத்த ராகத்திற்கு மயங்க்கிக் கிடந்த சொந்தங்கள் அதிர்ந்து போனார்கள். ஏமாற்றம் பொறாமையாய் வளர்ந்து குரோதத்தில் முடிந்தது.

ரோசாமணி குடும்பதின் நிலை தலைகீழானதும் அவள் தந்தை பேசி முடித்திருந்த மாப்பிள்ளை வீட்டார் நழுவிக் கொண்டனர். திருமணத்திற்கு ஒரு வாரம் இருக்கையில் மருத்துவமனையில் இருந்த அவருக்கு விவரம் எப்படியோ கசிந்து விட, செயற்கை சுவசத்தில் ஒட்டிக்கொண்டிருந்த அவர் உயிர் அதிர்ச்சியில் விடை பெற்றுக்கொண்டது.

அவள் தந்தையின் மறைவுக்குப் பிறகும் எத்தனையோ சம்மந்தங்கள் வரத்தான் செய்தன .சிலர் கொண்டு வந்த வரதட்சணை அளவு கோல் ரோசாமணியின் குடும்ப சக்திக்கு எட்டவில்லை. வரதட்சணையை வற்புறுத்தாதவர்களிடம் அவள் சொந்தங்கள் இல்லாதையும், பொல்லாததையும் சொல்லி கலைத்து விடுவதில் குறியாயிருந்தனர்.

எப்படியோ ரோசாமணியின் தந்தையிடமே “ஆண்பிள்ளையிருக்க பெண்ணைப் படிக்க வைப்பானேன்” என்று சவடால் விட்டவர்களுக்கு அக்குடும்பம் மூன்றாண்டு காலம் தீனி போட வேண்டியதாயிற்று. இத்தனை காலம் மௌனத்தில் ஊர்ந்த அவ்வீட்டின் வாயிலை இப்போதுதான் இன்ப கணங்கள் எட்டிப் பார்க்கின்றன. வீடு தடபுடல் ஆக்கிக் கொண்டிருந்தது.

அந்தத் தனியார் பள்ளியில் பணி முடிந்து ரோசாமணி வீடு திரும்பிக் கொண்டிருந்தாள். அவள் பயணம் செய்த பேருந்து, ரயில்வே கேட்ட் திறப்பதற்காக காத்திருக்க, தாமிரபரணிக் கரையின் துடிப்பை அவள் கண்கள் அளந்துகொண்டிருந்தன.

செந்நெல் வயலில் தென்றால் தவழ, இளம் பயிர்களில் அலைகள் தோன்ற அந்த இதமான காட்சி மனதைக் கொள்ளை கொண்டது.

ரயிவே கேட் திறந்தது, இறக்கைகள் முளைத்து விட்டது போல் வாகனங்கள் பறந்தன. என்னதான் இயற்கைக் காட்சிகளும், தோழிகளின் பேச்சுகளும் அவள் மனதை அமைதிப் படுத்த முயன்றாலும், ஊர் நெருங்க நெருங்க அலைபாயும் அவள் மனதில் இன்னும் ஆறதா ரணம் சிந்தும் நிகழ்வுகள் பீரிட்டுக் கிளம்பின.

“புதுக்குளம் இறங்குங்க.” கண்டக்டர் குரலில் உயிர் பெற்றாள்.

“ரோசாமணி என்ன கனவா? தூக்கத்தில் திருநெல்வேலி போயிடாதே...” சிரிப்பும் கும்மாளமுமாய் தோழிகள் இறங்க.... கனத்த மானதுடன் ரோசாமணி இறங்க்க்கினாள்.

நெடுஞ்சாலையிலிருந்து எதிரில் பிரியும் புதுக்குளம் விலக்கு கிளைச் சாலைக்கு வந்தனர்.

“ரோசாமணி விட்டுக்குப் போய்விட்டு கால்மணி நேரத்தில் உன் வீட்டுக்கு வந்து விடுவோம். அதுக்குள்ள மாப்பிள்ளையை அனுப்பிவிடமாட்டியே?”

“சீ போடி...”

“அட வெட்கத்தைப் பாரேன். எதற்கும் கொஞ்சம் மிச்சமிருக்கட்டும், மாப்பிள்ளைக்கு.

“ஏய் நீ சும்மாவே இருக்க மாட்டியா” அவள் பதில் சொன்னதும் தோழிகள் பிரியும் நேரம், அந்த சம்பவம் நடந்தே விட்டது. புளியமரத்தடியில் நின்று கொண்டிருந்த அவன் அவர்களை நோக்கி வந்தான்.

“அந்தப் பைத்தியம் வற்றான். எதுவும் வாங்கம போக்கமாட்டான். பர்ஸுகளைத் துளாவினார். ஆனால் அவனோ

“ரோசாமணி நான் பழசெல்லாம் மன்னிச்சிடறேன். என்னைக் கட்டிக்கோயேன். இன்னிக்கு சினிமாக்கு போகலாம் வர்றியா?”

என்னடா சொன்னே...” ஓங்கிய அவள் கையைப் பிடித்து முத்தமிட முயன்றான். வெடுக்கெனப் பிடிங்கிக் கொண்டாள்.

“நீ என்ன அடிக்க வந்தே... உன் வண்டவாளத்தை ஊருக்குள்ளே போயி சொல்லிடு வேன். ஆமா...” அவள் பதிலுக்கு அவன் காத்திருக்கவில்லை. பக்கத்திலிருந்த வாழைத் தோப்புக்குள் புகுந்து மறந்தான்.

ரோசாமணி வீடு களைகட்டியிருந்தது. உள்ளே அவளுக்கு அலங்காரம். அவமானத்தால் குன்றிப்போயிருந்த அவள் மனம் அடிக்கடி முகத்துக்கு வந்தது. என்னதான் மேக்-ஆஃப் போட்டாலும் முகம் வெளிறிக் கிடந்தது. அவளைக் கூடத்துக்கு அழைத்து வந்தனர்.

கூடத்தில் மாப்பிள்ளை விட்டார் உள்ளூர் வாசிகளுடன் கலகலப்பாய் வார்த்தையாடிக் கொண்டிருந்தனர். அங்கு ரோசாமணி வந்ததுதான் தாமதம். நிலைமை தலைகீழாகி விட்டது. கலகலப்பு எங்கோ ஓடி ஓழிந்து கொண்டது.

“ஒய்யாரக் கொண்டையாம் தாழம் பூவு. உள்ளே இருக்குமாம் ஈரும் பேனும். நல்லா யிருக்குடா கதை. தேடிப் பிடிச்சிருக்க பாரு பொண்ண. மேயப்போறா மாட்டுக்கு கொம்புல புல்லுக் கட்டு கேட்குதாம். இன்னும் ஏண்டா இடிச்ச புளி மாதிரி உட்காந்திருக்கே...” ஏழுந்தாள்.

“அம்மா நீங்க என்ன சொல்றீங்க.” பதைபதைத்தான் ஆறுமுகம்.

“ம்... என்னை ஏன்யா கேட்கறே... அந்தக் கன்றவிய என் வயலா வேறே சொல்லனு மாக்கும்...” இந்தாதானே இருக்கா ஒன் தங்கச்சி... கேளேன் நடு ரோட்ல நடந்த கூத்த... நாங்க சீர்வரிசைதான் கட்டு செட்டா வேண்டாம்னு சொன்னொம். ஆனா மனம் ரோஷம் வேண்டாம்னு சொல்லல... உள்ளுர்ல வெல போகாத மாடு வெளியூர்லயா போகும்னு சொல்வாங்க. சும்மாவா சொன்னாங்க. ஏண்டா அருண் இன்னுமா உட்கார்ந்திருக்கே.”

உலகின் அத்தனை இடிகளும் அவன் தலையில் இறங்கியது போலானான் ஆறுமுகம். அவன் முதலாளியைப் பார்த்தான். “ஐயா நிங்களாவது ஒரு வார்த்த சொல்லுங்க... போக வேண்டாம்னு...” கூடத்தில் ஒரே கூச்சல்.

ரோசாமணியின் மனமோ குமுறிக் கொந்தளித்தது. உள்ளங்கைக்குள் முகத்தைப் புதைத்து மனதை அடக்கி விடப் பார்த்தாள். அவள் பொன்னுடல்தான் குலுங்கியது. உணர்ச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் தவியாய்த் தவித்தாள். மலைப் பிரதேசங் களைத் தேடி மனதை அமைதிப்படுத்த முயன்றாள். அவைகள் எரிமலைகளாயின. துருவங்களின் பனிப்பொழிவை நாடிப் பார்த்தாள். அவைகள் சுட்டெரித்தன. வெண்ணிலாவில் அடைக்கலம் வேண்டிப் பார்த்தாள் அது பேச மறுத்து ஒளிந்து கொண்டது.

ஏ! மனிதாபிமானமே! உன் விலைதான் என்ன? அவள் துன்பத்தின் கூர்முனை அதை யும் சீண்டிப் பார்த்தது... ம்.. தெரியும். என் உயிர்தானே. கொடுத்து விடுகிறேன் இனியும் என் அப்பாவி அண்ணன் வாழ்விற்கு ஒரு வினாடி கூட தடையாய் இருக்க மாட்டேன். பொங்கி ஓடும் தாமிரபரணியே! பொறு ஒரு நிமிடம்! இதோ வந்து விடுகிறேன். என் தந்தையிடம் என்னையும் சேர்ப்பித்துவிடு... எழுந்தாள்.

அருண்குமாரும் எழுந்தான்.

“அம்மெ நீ செத்த வய முடி சும்மா இருக்கியா” அவன் கணீர் குரல் சூழ்நிலையை அமைத்திக்குக் கொண்டு வந்தது. அவன் பார்வை ஆறுமுகசாமியின் குடும்பத்தார் மீது விழுந்தது. வாள் வீச்சென அந்த அமைதியைக் கூறுபோட்டன அவன் வாத்தைகள். “நீங்க எதையும் மனசில வைத்துக் கொள்ள வேண்டாம். எங்கம்மா பேசியதற்கு நான் மன்னிப்புக் கேட்டுக் கொள்கிறேன். நாங்கள் இங்கு வரும் முன் புதுக்குளம் விலக்கில் இளநீர் சாப்பிட காரை நிறுத்தியிருந்தோம். ஒரு பஸ்ஸிலிருந்து நான்கைந்து பெண்கள் இறங்கி வந்தனர். அவர்களில் ஒருத்தியை ஒரு பைத்தியம் வம்புக்கிழுத்தான். அவள் மீது எந்தத் தவறும் இல்லை. நான் காரை விட்டு இறங்கி அவனைப் பிடிக்க நினைத்தேன். அதற்குள் அவன் ஓடிவிட்டான். உண்மை பேசுபவன் ஓடுவானா? உங்க முதலாளி வார்த்தைய நம்பித்தான் நான் இவ்வளவு தூரம் வந்ததே. அந்தப் பெண்தான் உன் தங்கை என்று எனக்கு அப்போது தெரியாது. உன் குடும்பத்துக்கு ஏற்படும் இன்னல்களை உன் முதலாளி சொன்ன போது அது இத்தனை தீவிரமாயிருக்கும் என்று நான் கனவிலும் கருதவில்லை. நல்லது நடக்க நாலுபேர் என்றால் அதைக் கெடுக்க பத்து பேர் இருப்பார்கள் போலும். எனக்கு உன் தங்கையை ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு.”

மனிதாபிமானத்தை நேரில் பார்க்க ரோசாமணி தலையை நிமிர்த்தினாள். விழிநீர் மறைவில் அவனைப் பார்த்தாள். தன்னைச் சூழ்நிதிருப்பது வெறும் மூடுபனிதானா? விலகினால் தெரியுமா நட்சத்திரம்?

அவன் வார்த்தைகளில் நிலைமை இயல்புக்கு வர, அருண்குமார் பார்வை தாயிடம் திரும்பியது. “உங்களுக்கு வரவர என்ன பேசரதுனே தெரியலை. ஒரு பெண்ணின் வாழ்க்கைக்கு ஒரு பெண்ணே எதிரியா? என்னமா இது. கண்ணால் காண்பதும் பொய். காதால் கேட்பதும் பொய். தீர விசாரிப்பதே மெய். மறந்து விட்டீர்களா? இத்னை பெரிய மனிதர்கள் இங்கே கூடியிருக்க, ஒரு பைத்தியம் ஏதோ உளறியதுதான் உனக்கு பெரிசா போச்சா? சென்ற வாரம் என்னை ஒரு பெண் நிராகரித்தாள். நீ என்னமாய்ப் புலம்பினே. அப்படித்தானே இவர்களும் துடித்திருப்பார்கள்... ஆமா ஆறுமுகம். அவன் பார்வை திரும்பியது.

“எனக்கு பிறவியிலேயே கால் சிறிது ஊனம். என் மனோபலத்தாலும் சிகிச்சையாலும் அது சரியாகி விட்டது. காலைக் காட்டினான். ஆனாலும் எனக்கு நிலைத்துவிட்ட பழைய பெயரை மாற்ற முடியவில்லை. இதையே காரணம் காட்டி எனக்கு பலர் பெண் கொடுக்க மறுத்து விட்டனர். நான் எதையும் மறைக்க விரும்பவில்லை. நாளை உன் தங்கை என்னைத் தவறாக நினைக்கக் கூடாது பார். இப்பக் கேள், அவள் சம்மதத்தை. அவளுக்குப் பிடித்திருந்தால் மேற்கொண்டு பேசலாம்”.

ரோசாமணியின் உள்ளம் அவள் வாய்க்கு வரத் துடித்தது. ஆனால் வார்த்தைகள் ஒத்துழைக்கவில்லை. கதிரவனின் ஆளுகைக்குக் கிழ் அவன்தான் மனிதனாகத் தெரிந்தான். பெருமிதத்தில் விளங்கிய அவள் மனதை முகம் பிரதிபலித்தது.

நான்கு கண்களின் ஊடுருவலில் இரு உள்ளங்கள் சங்கமித்தன. அங்கு சுறக்கும் இன்பத் தேனுக்கு ஈடிணை இல்லைதானே!

“ரோசாமணி”... குரல் வந்த திக்கில் அனைவர் பார்வையும் திரும்ப “இன்று மெயில் வந்தது தாமதம் என்றாலும் உனக்கு சரியான நேரத்தில்தான் வந்திருக்கு இந்தக் கடிதம்.

நிகழ்ச்சிக்கு வரும் போது நேரில் கொடுக்கலாம் என்றுதான் எடுத்து வந்தேன். இது ஆசிரியர் தேர்வு வாரியத்திடமிருந்து வந்தாலும் என்னைப் பொறுத்த வரை இது உன் தந்தை உனக்கு அனுப்பியிருக்கும் சீதனம்தான் வாழ்த்துக்கள்!

கற்ற கல்வி காலத்துக்கும் உதவும் என்றார் போஸ்ட்மாஸ்டர். அதை ஆமோதிப்பது போல் வெளியே வானம் தூறிக்கொண்டிருந்தது.